- Niektórzy za dużo czasu spędzają, doszukując się rzeczy, których nie ma. Zamiast po prostu dobrze się bawić albo iść na spacer – odpowiada Cleo tym wszystkim, którzy uznali piosenkę i teledysk "My Słowianie" za seksistowskie. Wokalistka, zwana pierwszą Słowianką Rzeczpospolitej, opowiada nam między innymi o tym, jak błądziła w życiu, jaki ma stosunek do negatywnych komentarzy, polskich mężczyzn i feminizmu. Zdradza też, co ją tak naprawdę łączy z Donatanem. Przed wami Celo, tym razem bez Donatana.
CleoCleo, tak naprawdę Joanna Klepko, to polska piosenkarka urodzona w 1983 roku w Szczecinie. Z wykształcenia jest magistrem inżynierem architektem krajobrazu, absolwentką warszawskiej SGGW.
Mimo że z muzyką związana jest od wielu lat – śpiewała między innymi w chórze gospel Soul Connection i współpracowała z Tuszem Na Rękach, Onarem, W Zmowie, Ramoną 23 i WSRH – popularność zdobyła na początku tego roku za sprawą wspólnej z Donatanem piosenki "My Słowianie". Oboje reprezentowali Polskę w finale 59. Konkursu Piosenki Eurowizji. Doszli do finału i zajęli ostatecznie 14. miejsce.
W listopadzie ukazała się debiutancka płyta Cleo, "Hiper/Chimera". Album jeszcze przed premierą zdobył tytuł złotej płyty. I choć "Hiper/Chimera została nagrana z Donatanem, to w mediach zaczęły pojawiać się informacje, że oboje zamierzają wkrótce przestać ze sobą współpracować. Ile w nich prawdy? Nie omieszkaliśmy i o to zapytać.
PAWEŁ PIOTROWICZ: Dopiero co wydałaś wspólnie z Donatanem swoją debiutancką płytę, a ptaszki już ćwierkają, że wkrótce wasze drogi się rozejdą.
CLEO: To plotka. Ktoś napisał, że już się nie lubimy, nie chcemy więcej ze sobą współpracować i poszło. Zaprzeczam, nadal bardzo się lubimy i z pewnością będziemy jeszcze współpracować ze sobą.
Ale nawet sam Donatan niedawno stwierdził, że niebawem zacznie poszukiwania nowego wokalisty albo wokalistki, bo tobie nie jest już potrzebny. Zacytuję: "świetnie sobie bez tatusia poradzi".
Chciał po prostu zaznaczyć, że jestem już na tyle dojrzała muzycznie, iż mogę sama dbać o swoje wybory. Nie wykluczam, że będę współpracować z innymi producentami – być może wrócę do korzeni, na których się wychowałam, gospelowo-soulowych, a być może otworzę się na coś zupełnie nowego. Póki co dobrze nam się z Donatanem współpracuje. Jest bardzo wymagający i ogromnie wiele się od niego nauczyłam.
Czego na przykład?
Że jak już coś robić, to konkretnie i porządnie - nie można się rozdwajać i w ogóle rozdrabniać, bo nic z tego nie wyjdzie; że pracować trzeba więcej i lepiej niż inni, stawiać sobie odległy cel i nigdy się nie poddawać. I wiele, wiele innych. [śmiech]
Wcześniej się rozdrabniałaś?
Takie jest życie, są wzloty i upadki. Ja w tym życiu trochę błądziłam.
W jaki sposób?
Chciałam chyba złapać kilka srok za ogon. Tu zajmowałam się muzyką, tam fotografią, a jeszcze gdzie indziej malarstwem. Czego ja w życiu nie robiłam? [śmiech] Wszystko odbywało się w obrębie artystycznym, zawsze jednak najbardziej ciągnęło mnie do muzyki.
Sławetna piosenka "My Słowianie" grana jest już chyba wszędzie i przez wszystkich. Na samym kanale YouTube ma ponad 51 milionów odsłon. Zaskoczył cię jej sukces?
Oczywiście. Ten utwór na pewno nie jest dla nas reprezentatywny, powstał zresztą troszeczkę z przekory i chęci spróbowania swoich sił w czymś, czego wcześniej nie robiliśmy. A przynajmniej ja nie robiłam. Zanim spotkałam Donatana, byłam związana z czarnymi brzmieniami, które przez sześć lat niemal dzień w dzień szlifowałam w warszawskim chórze Soul Connection. A w studiu, gdy dostałam nagle utwór tak odmienny od tego, co wcześniej robiłam, potraktowałam to jak wyzwanie… I zrobiliśmy to!
A potem przylgnęła do ciebie folkowo-słowiańska łatka. Nie boisz się, że uczepiła się tak mocno, iż już nie odpadnie?
Boję, bo czuję się trochę zaszufladkowana. Niejednokrotnie słyszałam, że jestem pierwszą Słowianką Rzeczypospolitej [śmiech]. Także z tego względu płyta "Hiper/Chimera" jest tak różnorodna i odmienna od tego, z czym jako duet się kojarzymy. Mam na tyle elastyczny wokal i na tyle kreatywnie podchodzę do muzyki, że bardzo dobrze czuję się w innych brzmieniach. Musicie sprawdzić to na płycie! [śmiech]
"Hiper/Chimera" to dla ciebie podsumowanie czegoś czy otwarcie nowego rozdziału?
Wydaje mi się, że stanowi ona jednak początek nowego rozdziału. To bardzo różnorodna płyta, na której otworzyłam się na eksperymenty i gatunki.
Sukces piosenki i teledysku "My Słowianie" spotkał się z prawdziwą lawiną komentarzy, często ze sobą sprzecznych. Jedni pisali o żarcie, inni twierdzili, że odkrywa piękno polskich kobiet albo je… uprzedmiotawia. Środowiska feministyczne uznały go wprost za seksistowski. Jak ty na to patrzysz?
Wydaje mi się, że niektórzy za dużo czasu spędzają, doszukując się rzeczy, których nie ma, zamiast po prostu dobrze się bawić albo iść na spacer [śmiech]
Utożsamiasz się w jakiś sposób z ruchami feministycznymi?
Mam do tematu podejście zdroworozsądkowe. Feministki poruszają wiele ważnych spraw i na pewno robią wiele dobrego. W Polsce kobiety borykają się z mnóstwem problemów, często ignorowanych na przykład przez pracodawców. Choćby te, które wracają do pracy po urodzeniu dziecka. Drodzy panowie, dzieci nie rodzi się i nie wychowuje w pięć sekund! Bądźmy dla siebie ludźmi i otoczmy matki opieką i ochroną. Niech czują się bezpiecznie i mają pewność, że będą mogły spokojnie wrócić do pracy. Nie jestem jednak zwolenniczą feministycznej przesady – ktoś musi wnieść szafę na trzecie piętro albo naprawić pralkę, faceci są potrzebni! [śmiech]
Mrożek uważał, że kobiety są lepszym gatunkiem człowieka. Podpiszesz się?
No co ty, dopiero by mi się oberwało [śmiech]. Myślę, że świetnie się uzupełniamy. Z mężczyznami, nie z Mrożkiem. [śmiech]
Sukces plus uroda potrafią onieśmielić niejednego macho – zdarza się, że faceci się ciebie boją?
A ty się mnie boisz?
A czujesz, że tak jest?
Nie, ale zadałeś ciekawe pytanie, bo od pewnego czasu zauważam, że płeć przeciwna się mnie boi. Nie wiem, z czego to wynika. Może wysyłam takie sygnały? Uważam się za bardzo pozytywną i otwartą osobę. Na pewno nie wysyłam negatywnych sygnałów.
Czytujesz negatywne komentarze na swój temat?
Nie, a nawet jak jakieś zobaczę, pozwalają mi zrozumieć, jak wiele osiągnęliśmy, i szalenie mnie to cieszy.
O tym, co naprawdę łączy Cleo z Donatanem i prawdziwym partnerze Cleo...
Biorą was czasem z Donatanem za parę?
Zdarza się, dlatego od samego początku podkreślamy, że ja mam swoje życie, a on swoje. Mamy własnych partnerów.
Kim jest twój partner?
Kimś zupełnie niezwiązanym ze światem muzycznym. Więcej nie powiem [śmiech]. On ma już trochę dość tego mojego świata, jego jest spokojniejszy. Przyznaję więc, dla serwisów plotkarskich czy tabloidów jestem trochę nudna, podobnie zresztą jak Donatan. Nie lansujemy się przy ściankach w wynajętych kreacjach, nie robimy ustawek z paparazzi i nie stwarzamy problemów – bez tego jesteśmy dziś w polskim show-biznesie, przynajmniej jeśli chodzi o liczbę odsłon i fanów na Facebooku, numerem jeden. Wolimy więc skupić się na muzyce.
To może chociaż wymienisz jakieś używki, z którymi się stykasz?
Zgraliśmy z Donatanem ponad dwieście koncertów, w Polsce, w Europie i w Stanach. Przy tak intensywnej pracy nie mamy czasu na używki. Poza tym nie palimy i nie pijemy. Alkohol pojawia się w moim życiu bardzo okazyjnie, gdy jestem u swojej cioci na imieninach. W trasie odpada, pełna profeska. Donatan jest całkowitym abstynentem, nie pije nawet piwa, oczywiście o żadnych narkotykach popularnych w świecie show-biznesu też mowy nie ma.
Dopuszczasz playback?
Nigdy. Nie umiem śpiewać z playbacku, tego rodzaju synchronizacja jest dla mnie zbyt trudna. Wiem, że takie rzeczy zdarzają się czasem w telewizji, ale ja nawet tam odmawiam. Jedyne, na co się godzę, to na wgrane chórki, bo nie jestem w stanie śpiewać kilkoma głosami naraz. [śmiech]
Pamiętasz swój najdziwniejszy koncert?
To było w jakimś klubie, naprawdę zatłoczonym. Dzikie tłumy się zjawiły. Nagle, dość daleko od sceny, doszło do bójki. Jedna z dziewczyn, ratując chłopaka, który brał udział w awanturze, potraktowała jego adwersarzy gazem pieprzowym. Po kilku sekundach był już wszędzie… Dziś myślę, że powinnam Grammy dostać za tamten występ. Widziałam, jak nasz DJ i Donatan grali w strugach łez, które się wylewały z ich oczu.. Ja jednak twardo, mimo łez i ściskania w gardle, wytrzymałam do końca.
A były łzy, gdy kilka lat temu odpadłaś w eliminacjach do "X Factora". Przyznam się bez bicia, że w ogóle ciebie z castingów nie pamiętam.
Występ nie był w rezultacie wyemitowany. Nie robiłam z tego dramatu. Śpiewałam "Proud Mary" Tiny Turner i odniosłam wrażenie, że publiczność kompletnie nie kuma tego repertuaru. To stary utwór, a na widowni siedzieli sami młodzi ludzie. W ogóle miałam poczucie, że wszystko jest tam wyreżyserowane i nie ma żadnego znaczenia, co i jak zaśpiewam. Wyszłam na scenę, wiedząc, że i tak nie przejdę dalej... Nie miałam żadnej ciekawej historii do sprzedania, przyszłam tylko zaśpiewać. Może po prostu posiadam zdolność odczytywania ludzkich intencji? [śmiech] Z drugiej strony, jak patrzę na ten występ dziś, myślę sobie, że chyba nie byłam gotowa na to, by przejść dalej. Nie miałam na tyle siły przebicia.
Wspomniałaś, że w życiu trochę błądziłaś, miałaś wzloty i upadki. Kiedy było najgorzej?
Z rok po skończeniu studiów. Miałam problem ze znalezieniem pracy. By mieć co włożyć do garnka i za co zapłacić rachunki, imałam się rożnych zajęć. Wtedy zrozumiałam, że czuję się zagubiona. Nie że na dnie. Miałam co jeść, gdzie mieszkać, bliskich, rodzinę. Ale czułam, że nie jestem szczęśliwa.
Najdziwniejsza praca?
Zatrudniłam się w Szkocji jako kelnerka.
O, to pewnie niewiele miałaś napiwków.
Faktycznie. [śmiech]
A pracowałaś kiedyś w swoim zawodzie? Skończyłaś przecież SGGW w Warszawie, wydział architektury krajobrazu.
Niedługo, ale tak. Niewykluczone, że jeszcze jakiś ogród czy park zaprojektuję. [śmiech] Na razie jednak koncentruję się na muzyce.
Donatan w jednym z wywiadów mówił, że na swojej drodze spotykałaś osoby, które cię oszukały - obiecywały różne rzeczy, a potem się z tego nie wywiązywały. Rzucisz na to trochę więcej światła?
Spotkałam wielu ludzi, którzy zapewniali, że mają projekt, muzyków, studio, a potem okazywało się, że nie mieli nic. Dlatego gdy pojawił się Donatan, podeszłam do niego z dużą rezerwą. Nauczona doświadczeniem, traktowałam to, co mówi, z przymrużeniem oka. Okazało się, że był jedynym człowiekiem, który wywiązał się z tego, co mi obiecał, i to w stu procentach. Spełniło się nawet więcej, niż sobie wyobrażałam... Wszystko tak jak przepowiedział Donatan, dodatkowo jeszcze byłam na Eurowizji.
Co cię najbardziej zaskoczyło podczas tamtego konkursu?
Niesamowita organizacja. Wszystko dopięte jest tam na ostatni guzik. Nie ma bałaganu, który często widzimy na imprezach w Polsce. Profesjonalizm czystej wody.
Stworzyłaś swoją własną markę odzieżową Slavica – projektujesz czy tylko sygnujesz?
Projektuję, ale oczywiście szyją krawcowe. Bardzo lubię wymyślać i szkicować. Na architekturze krajobrazu też czułam się nieźle.
Masz niesamowite warkocze. Jak długo trzeba je pleść?
Czterdzieści minut. Drugie tyle zajmuje mi makijaż. Półtorej godziny i jestem gotowa [śmiech]. Muszę sobie radzić sama, jeżdżę w tym naszym wesołym busie koncertowym z samymi facetami. Na szczęście mam chyba całkiem niezłe zdolności estetyczno-manualne.
A skąd się wziął twój pseudonim Cleo?
Od mojego nazwiska, Klepko. W chórze mówili do mnie Clepi i Cleo, i tak się złożyło, że już zostało.
A ja myślałem, że zafascynowałaś się francuskim filmem sprzed pół wieku "Cleo od piątej do siódmej", opowiadającym zresztą o muzycznej gwieździe.
Nigdy o nim nie słyszałam, ale obiecuję, że nadrobię![śmiech]
W ciągu roku z osoby praktycznie nieznanej stałaś się jednym z najbardziej gorących nazwisk na muzycznej mapie. Nie dopadnie cię moment sodówki? Wiele gwiazd, które miały z tym problemy, przyznawało, że będąc na szczycie najgorzej jest uwierzyć, iż jest się najlepszym i już wszystko można.
Zupełnie się nie boję. Moja droga muzyczna była tak długa chyba właśnie dlatego, że nigdy nie byłam z siebie zadowolona. I nadal nie jestem. Donatan zawsze powtarza, że paliwem do samorozwoju jest niezadowolenie z siebie. Wiem, że stać mnie na więcej. W życiu potykałam się tyle razy, że na pewno nie nadejdzie taka chwila, gdy powiem: "Słuchajcie, jestem fajna". Fajne jest to, co się teraz w moim życiu dzieje, ale wiem, że nic nie jest dane raz na zawsze. Dlatego zamierzam przede wszystkim pracować, rozwijać się i podejmować nowe wyzwania.
