Zwrot nieruchomości bez warunków

Renata Krupa-Dąbrowska 04-04-2008, ostatnia aktualizacja 04-04-2008 07:16

Wielu właścicieli oraz użytkowników wieczystych będzie mogło starać się o zwrot nieruchomości, które im odebrano, ale nic na nich nie wybudowano. Trybunał Konstytucyjny uchylił 3 kwietnia 2008 r. przepisy, które na to nie pozwalały (K 6/05)

autor zdjęcia: Jakub Ostałowski

źródło: Fotorzepa

+zobacz więcej

Trybunał uznał za niekonstytucyjne cztery przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami. Utrudniają one zwrot nieruchomości w sytuacji, w której nie doszło do realizacji celu wywłaszczenia. Wprowadziła je do ustawy nowelizacja z 28 listopada 2003 r. obowiązująca od 22 września 2004 r. Chodzi o art. 136 ust. 6, 137 ust. 2, 229a ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz art. 15 nowelizacji.

Zaskarżyli je do Trybunału rzecznik praw obywatelskich oraz prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego (wniosek NSA obejmował tylko dwa pierwsze przepisy).

Ograniczające przepisy

Ustawa o gospodarce nieruchomościami umożliwia ubieganie się o zwrot wywłaszczonych nieruchomości, które nie zostały wykorzystane na cel wywłaszczenia. Dotyczy to np. sytuacji, w której komuś odebrano grunt pod budowę drogi, a potem zmieniły się plany i droga nigdy nie powstała. Wówczas były właściciel może ubiegać się o jej zwrot. Ale nie w każdym wypadku.

Nowelizacja bowiem w sposób sprzeczny z konstytucją – zdaniem skarżących – wyłączyła możliwość żądania zwrotu wywłaszczonego prawa użytkowania wieczystego (art. 136 ust. 6). Co więcej, pozwoliła właścicielowi ubiegać się o zwrot części nieruchomości wówczas, gdy jest spełniony jeden z warunków: albo istnieje możliwość jej zagospodarowania zgodnie z miejscowym planem (a gdy go nie ma – decyzją ustalającą warunki zabudowy,) albo przylega ona do nieruchomości występującego o zwrot.

Nowelizacja wykluczyła ponadto możliwość zwrotu, jeżeli na nieruchomości zrealizowano cel publiczny, ale inny niż określony w decyzji o wywłaszczeniu (art. 229a). Co gorsza, przepis ten miał zastosowanie do spraw wszczętych, a niezakończonych w dniu wejścia w życie tej nowelizacji (art. 15).

Co mówi wyrok

Trybunał podzielił argumenty prezesa NSA oraz rzecznika praw obywatelskich i uznał te przepisy za niekonstytucyjne. – Prawo użytkowania wieczystego jest prawem zbliżonym do własności. Użytkownika wieczystego trzeba więc traktować na równi z właścicielem – uzasadniał wyrok TK sędzia sprawozdawca Zbigniew Cieślak. W sytuacji więc, w której użytkownik został wywłaszczony, a nie doszło do realizacji inwestycji, prawo użytkowania powinno podlegać zwrotowi tak jak prawo własności.

Zdaniem TK nie ma też uzasadnienia ograniczenie prawa zwrotu nieruchomości, o których mówi art. 137 ust. 2. Skarżący postulowali uchylenie tego przepisu w części, w której stawiał wspominane warunki. TK przychylił się do ich prośby.

Sędziowie nie podzielili poglądu ustawodawcy, który wprowadzenie ograniczeń uzasadniał groźbą powstania niezagospodarowanych enklaw. Jego zdaniem sprawy ładu przestrzennego normuje ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i to wystarczy.

Trybunał przypomniał też, że wywłaszczenie powinno być stosowane tylko w koniecznych wypadkach. Tymczasem art. 229a stanowi wyłom w tej zasadzie, co jest niedopuszczalne.

Wyrok TK oznacza, że wywłaszczeni będą mogli się starać (po publikacji wyroku) o zwrot części nieruchomości (niewykorzystanej) lub gdy doszło do realizacji innego celu publicznego niż ten wynikający z decyzji wywłaszczeniowej. Szansę dostaną również użytkownicy wieczyści.

Mogą się też starać o wznowienie postępowania. Tu uwaga! Art. 145a kodeksu postępowania administracyjnego mówi, że skargę o wznowienie wnosi się w terminie miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia TK (tj. od dnia jego publikacji).

Źródło : Rzeczpospolita

Wszystko o studiach prawniczych: rekrutacja, program i tryb nauki

Katarzyna Pawlak 05-04-2008, ostatnia aktualizacja 05-04-2008 07:16

Tegoroczni maturzyści zainteresowani studiami prawniczymi mają do wyboru 16 wydziałów prawa na państwowych uczelniach. Ich oferta kształcenia z roku na rok jest coraz bogatsza

Prawo nie należy do łatwych kierunków. Maturę trzeba zdać bardzo dobrze, nie tylko ze względu na późniejszy poziom nauczania, ale także z powodu ogromnej liczby chętnych na jedno miejsce. Prawo obok psychologii już od wielu lat należy do najbardziej obleganych kierunków. Poza wzorowymi ocenami najlepiej, by przedmioty kierunkowe należały do grupy humanistycznych – chodzi o język ojczysty oraz obcy, historię i wiedzę o społeczeństwie (WOS).

Państwowo czy prywatnie?

Absolwenci liceów, którzy chcą studiować prawo, mogą zdawać egzaminy zarówno na uczelnie państwowe, jak i prywatne. Jednak w publikowanych rokrocznie rankingach uczelni wyższych te pierwsze wypadają zdecydowanie lepiej od szkół niepaństwowych. Studia na wydziałach prawa, np. uczelni warszawskich, mają zbliżony charakter, choć istnieją pewne rozbieżności w przyjętym programie studiów. Na niektórych uczelniach np. w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania w Warszawie im. Leona Koźmińskiego program nauczania prawa różni się od uniwersyteckich studiów prawniczych tym, że zakłada pogłębione specjalizacje z zakresu prawa gospodarczego lub prawa finansowego.

Organizacja studiów

Podczas pięcioletniego nauczania, które odbywa się w formie wykładów i konwersatoriów (ćwiczeń), student poznaje historię prawa, zapoznaje się z dość hermetycznym językiem – typowym dla tej dziedziny nauki – oraz studiuje poszczególne działy prawa. Pierwszy rok ma charakter przygotowawczy. Dominują na nim przedmioty historyczne: prawo rzymskie, historia prawa, historia państwa oraz metodologiczne: pojęcia i metody prawoznawstwa, logika.

Podczas kolejnych lat student poznaje poszczególne działy wiedzy prawniczej. Na II roku są to: prawo karne, prawo cywilne, historia doktryn prawnych i prawo administracyjne. W planie III roku znajdują się natomiast: postępowanie cywilne, postępowanie administracyjne, prawo administracyjno-gospodarcze. Do głównych przedmiotów na IV roku należą: prawo pracy, prawo handlowe, prawo finansowe. W ramach konwersatoriów studenci podejmują interpretację prawa, analizując konkretne przypadki (tzw. casusy). Na trzecim roku studenci zaliczają proseminaria, które dają podstawę do ostatecznego wyboru kierunku. Proces nauczania na wydziale prawa dokonuje się w dwóch trybach. Z jednej strony student zobligowany jest do zaliczenia bloku przedmiotów obowiązkowych, z drugiej ma prawo wyboru przedmiotów fakultatywnych w zgodzie z własnymi potrzebami wyznaczanymi przez charakter pracy magisterskiej. Wszystkich obowiązuje także lektorat dwóch języków obcych.

Kryteria rekrutacyjne

Na mocy ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym z 27 lipca 2005 r. wszelkie decyzje o rekrutacji należą bezpośrednio do władz szkół wyższych. To od decyzji ich senatów zależy, jakie będą szczegółowe zasady rekrutacji kandydatów. Dlatego w zależności od wydziału prawa na danym uniwersytecie zdający będą musieli pochwalić się w Warszawie wiedzą z WOS, we Wrocławiu z geografii, a z kolei w Szczecinie z matematyki i historii sztuki. Niezależnie jednak od typu przedmiotów, na wszystkich uczelniach o przyjęciu na studia decyduje wartość wskaźnika rekrutacyjnego, czyli tzw. progi punktowe. Kandydaci są kwalifikowani na podstawie sumy wyników egzaminów maturalnych, czyli do wyczerpania limitu miejsc, wg kolejności listy rankingowej wspólnej dla kandydatów zarówno z nową, jak i starą maturą. Pod uwagę brane są głównie takie przedmioty, jak: historia, wiedza o społeczeństwie oraz jeden z języków obcych (angielski, francuski, niemiecki, rosyjski, hiszpański, włoski). Wspólny dla wszystkich wydziałów jest także obowiązek uiszczenia opłaty za procedury związane z przyjęciem na studia. W zeszłym roku akademickim było to od 85 do 150 zł. Obecnie kwoty te jeszcze nie zostały ustalone, ale prawdopodobnie będą zbliżone do zeszłorocznych. Wiele uczelni wprowadziło w tym roku system internetowej rejestracji kandydatów na studia.

Kandydaci ze starą maturą (tj. do 2004 r.)

Bierze się pod uwagę wyniki egzaminu dojrzałości albo na niektórych wydziałach wyniki centralnych egzaminów wstępnych (CEW) lub też wyniki łączne tych egzaminów. Czasem decydująca może się okazać ocena końcowa z danego przedmiotu, np. w przypadku osób o identycznej średniej z matur. CEW przeprowadzane są na podstawie arkuszy pisemnych egzaminów maturalnych. Przykładowe arkusze są dostępne na stronie www.cke.edu.pl.

Uwaga: w przypadku niewykorzystania limitu dla kandydatów ze starą maturą wolne miejsca przechodzą do puli przeznaczonej dla kandydatów z nową maturą.

Kandydaci z nową maturą (tj. od 2005 r.)

Osoby, które zdały nową maturę, nie mają możliwości przystąpienia do CEW. W ich przypadku bierze się pod uwagę wyniki egzaminu. Głównie liczy się suma punktów ze stopnia rozszerzonego uzyskanych na maturze pisemnej z przedmiotów: historia i wiedza o społeczeństwie oraz z wybranego stopnia z jednego języka obcego. Na niektórych uczelniach brane pod uwagę są także języki martwe, np. łacina, oraz takie przedmioty jak matematyka czy geografia.

Kandydaci z maturą zagraniczną

Osoby z obywatelstwem polskim, posiadający świadectwo dojrzałości uzyskane za granicą, podlegają postępowaniu kwalifikacyjnemu według tych samych zasad co kandydaci z nową maturą. W razie konieczności kandydaci muszą przystąpić do egzaminu testowego z takich przedmiotów, jak historia Polski, wiedza o społeczeństwie – w zakresie przewidzianym programem szkoły średniej. Język obcy dla tej grupy osób nie jest brany pod uwagę przy kwalifikacji.

Kandydaci z maturą międzynarodową (IB)

Osoby posiadające dyplom IB podlegają postępowaniu kwalifikacyjnemu tak jak osoby z nową maturą. Liczba punktów ustalona będzie więc jako stosunek liczby punktów uzyskanych do liczby punktów możliwych do uzyskania.

Uwaga: zwolnienie maturzysty z egzaminu z języka obcego z tytułu posiadania certyfikatu traktowane jest jak otrzymanie na egzaminie maturalnym oceny bardzo dobrej lub celującej, w zależności od skali ocen.

Co oferuje 16 wydziałów prawa – tu znajdziesz wszystko, czego nie ma w informatorach

1. UNIWERSYTET WARSZAWSKI

NM – P i R (historia, WOS, język obcy)

SM – CEW P i R (historia, WOS, język obcy)

Wydział Prawa i Administracji UW jako jedyny wydział prawa w Polsce oferuje prawie 300 różnych wykładów specjalizacyjnych i konwersatoriów, na które student ma możliwość uczęszczać już od pierwszego roku studiów. Stanowią one istotne uzupełnienie przedmiotów kursowych. Większość prowadzona jest w formie seminariów. Studenci od pierwszego roku studiów mają także możliwość uczestnictwa w zajęciach tzw. przedmiotów ogólnouniwersyteckich oferowanych przez inne wydziały UW. Prowadzi internetową rejestrację kandydatów. Od kilku lat zapewnia niezbędne warunki do studiowania w każdym trybie osobom niepełnosprawnym. Program studiów oparty został na systemie ECTS

2. UNIWERSYTET JAGIELLOŃSKI

NM – historia R, WOS R, język obcy P lub R (pisemny)

SM – średnia ocen z przedmiotów z matury pisemnej, ustnej oraz ze świadectwa ukończenia szkoły średniej, z tym że średnia nie może być niższa niż 4,5

Studenci mają możliwość kształtowania własnego programu studiów. Daje to szansę wczesnego rozwijania zainteresowań przez swobodny dobór przedmiotów. Z każdego przedmiotu organizowane są egzaminy w czterech terminach, a student ma prawo do składania egzaminu dwukrotnie w dowolnie wybranych terminach. Z wyjątkiem pierwszego roku, na którym wszyscy studenci są zobowiązani do zaliczenia sześciu przedmiotów: prawoznawstwa, logiki, prawa rzymskiego, prawa konstytucyjnego, historii prawa na tle porównawczym, wychowania fizycznego

3. UNIWERSYTET MIKOŁAJA KOPERNIKA W TORUNIU

NM – język polski R pisemny, jeden przedmiot do wyboru: historia R lub P, geografia R, matematyka R, WOS R

SM – egzamin pisemny z historii i z WOS

Oferuje studentom dosyć niszowe przedmioty, np. prawo europejskie, prawo praw człowieka, bioetyka. Nowoczesny charakter studiów wynika przede wszystkim z obowiązywania zasady fakultatywności części przedmiotów. Obok wykładów i ćwiczeń obligatoryjnych student wybiera, i to począwszy już od pierwszego roku studiów, zajęcia fakultatywne. Niedawno na wydziale zatwierdzono, równolegle do tradycyjnych ocen z poszczególnych przedmiotów nauczania, ich kalkulację punktową ECTS. Studenci dzienni mają możliwość nauki w trybie indywidualnym. Umożliwia on studiowanie według własnego, specjalnie ułożonego programu

4. UNIWERSYTET IM. ADAMA MICKIEWICZA W POZNANIU

NM – język polski, język obcy nowożytny, historia

SM – język polski, język obcy nowożytny, historia (w razie braku wymienionych przedmiotów na egzaminie dojrzałości, pod uwagę brana jest ocena końcowa na świadectwie)

Poznański Wydział Prawa i Administracji w ogólnopolskich rankingach szkół wyższych niezmiennie zajmuje czołowe pozycje. Ma jedną z największych bibliotek prawniczych w Polsce z imponującą liczbą 220 tys. woluminów, w tym m.in. największy na świecie zbiór wydawnictw masońskich. Współpracuje z Państwowym Uniwersytetem w Irkucku – IGU (Rosja) oraz organizuje Międzynarodową Letnią Szkołę Prawno-Humanistyczną. Ponadto studenci mogą wybrać koło zainteresowań spośród m.in. Koła Nauk Penalnych Iure et Facto czy Studenckiego Koła Prawa Sportowego. Studia prowadzone są także w trybie eksternistycznym. Kierunek prawo – również w formie polsko-niemieckich studiów prawniczych prowadzonych we współpracy z Europejskim Uniwersytetem Viadrina we Frankfurcie nad Odrą.Istnieje możliwość odbywania studiów na zagranicznych uniwersytetach w ramach programu Socrates-Erasmus

5. UNIWERSYTET ŁÓDZKI

NM – język polski (pisemny P lub R), język obcy nowożytny albo łacina i kultura antyczna (pisemny P lub R), historia P lub R

SM – język polski, język obcy nowożytny, historia pisemny lub ustny albo obydwa. (Wymagane jest, aby kandydat zdawał wymienione wyżej przedmioty na maturze. Ocena końcowa z przedmiotu nie jest brana pod uwagę)

Wydział ma jedną z najnowocześniejszych baz lokalowych i technicznych w Polsce. W budynku znajduje się sala sądowa, w której studenci mogą sprawdzać zdobytą wiedzę w praktyce. Uwzględniono także potrzeby osób niepełnosprawnych. Uniwersytet ma podpisane umowy o bezpośredniej współpracy z 97 wyższymi uczelniami w 30 krajach. Działa dziesięć kół naukowych, w tym m.in. Klinika Prawa, a także Klinika Praw Dziecka. W ramach programu Erasmus oraz Campus Europae istnieje możliwość studiowania w języku angielskim, niemieckim, francuskim, hiszpańskim i włoskim na blisko 33 uniwersytetach w całej Europie. Studia odbywają się w trybie ECTS

6. UNIWERSYTET GDAŃSKI

NM – historia, język polski, język obcy nowożytny, WOS

SM – historia, język polski, język obcy nowożytny, WOSNa tle innych wydziałów prawa w kraju uwagę zwraca podejmowanie w badaniach problematyki prawa morskiego, międzynarodowego prawa morza, ochrony środowiska morskiego, prawa i ustroju miast pomorskich oraz kryminalistyki morskiej, a także międzynarodowego prawa karnego. Na dwóch ostatnich latach studiów uczelnia proponuje rozbudowany system seminariów, które pozwalają pozyskać specjalistyczną wiedzę: prawo nowoczesnych technologii, prawo internetowe i prawo własności intelektualnej. Wydział współpracuje z wieloma uniwersytetami zagranicznymi, m.in. w Niemczech, we Włoszech i USA, oraz takimi instytucjami, jak Europejska Komisja Praw Człowieka, University of Cambridge for European LegalStudies, Instytut Nauk Kryminalnych w Kolonii. Uczelnia dysponuje własną salą rozpraw. Budynek wydziału dostosowany jest do potrzeb osób niepełnosprawnych. Studia odbywają się w trybie ECTS

7. UNIWERSYTET WROCŁAWSKI

NM – część pisemna P lub R: historia, język obcy oraz jeden przedmiot do wyboru: język polski, WOS, geografia

SM – historia, język obcy oraz jeden przedmiot do wyboru: język polski, WOS, geografia

Wydział proponuje naukę w ramach Szkoły Prawa Niemieckiego, Francuskiego i Angielskiego oraz koordynuje programy międzynarodowe, w których kilkuset studentów wyjeżdża m.in. do Niemiec, Austrii, Holandii, Francji, Włoch, Finlandii, Hiszpanii. Posiada Prawniczą Bibliotekę Cyfrową oraz Multimedialny Portal Informacyjno-Edukacyjny WPAiE Web live TV: to pierwszy w kraju bieżący przekaz wydziałowych wydarzeń akademickich. W ramach studiów obywają się praktyki w Centrum Badań Problemów Prawnych i Ekonomicznych Komunikacji Elektronicznej. Studenci mogą też wybrać pracownię nauczania prawa w językach obcych lub międzyuczelnianą pracownię balistyki i mechanoskopii sądowej

8. UNIWERSYTET ŚLĄSKI W KATOWICACH

NM – język polski P lub R (pisemny), historia P lub R (preferencje dla R)

SM – średnia ocena z przedmiotów zdawanych na egzaminie dojrzałości w części pisemnej i ustnej (min. 4,5)

Pod wpływem rozwijającej się w naszym kraju idei mediacji jako jednej z form pozasądowego (alternatywnego) rozwiązywania sporów w grudniu 2005 roku założony został Ośrodek Mediacji. Idea, która przyświeca mediacji, to rozwiązywanie konfliktów w drodze ugody. Obok studiów prawniczych utrwaloną już renomę mają prowadzone na wydziale studia podyplomowe w zakresie: wyceny i gospodarki nieruchomościami, samorządu terytorialnego, prawnych problemów i ochrony środowiska (nauka na tych studiach trwa przez dwa semestry, czyli rok). Usprawnienie systemu komunikacji ze studentami poprzez uruchomienie sytemu kształcenia na odległość, tryb studiów w systemie ECTS oraz wymiana z uczelniami zagranicznymi

9. UNIWERSYTET W BIAŁYMSTOKU

NM – historia lub WOS

SM – historia lub WOS

Uczelnia współpracuje z wieloma europejskimi szkołami wyższymi na mocy 32 umów międzyuczelnianych, głównie za naszą wschodnią granicą: z uniwersytetami w Wilnie i we Lwowie, a także Akademią Budżetu i Skarbu w Moskwie czy Sankt-Petersburskim Instytutem Prawnym Prokuratury Generalnej Federacji Rosyjskiej. Bierze udział w programie Socrates-Erasmus oraz Leonardo da Vinci. Na wydziale działa Ośrodek Prawa: Zarządzanie Funduszami Europejskimi, który ma na celu promowanie nowego podejścia do obowiązujących w Polsce przepisów prawnych dotyczących problematyki funduszy europejskich. Ma jedną z najnowocześniejszych bibliotek uniwersyteckich w kraju (około 500 tys. woluminów)

10. UNIWERSYTET KARDYNAŁA STEFANA WYSZYŃSKIEGO W WARSZAWIE

NM – język polski P i R, język obcy P lub R (ustny lub pisemny), jeden przedmiot do wyboru P i R: historia, WOS, geografia

SM – język polski (pisemny i ustny), język obcy (ustny, ewentualnie ocena końcowa z przedmiotu), jeden przedmiot do wyboru: historia, WOS, geografia (pisemny, ew. ocena końcowa)

Organizuje internetową rekrutację kandydatów, ma własne wydawnictwo prawnicze, w którym wydawane są takie publikacje, jak: “Kwartalnik prawa publicznego”, “Rozprawy ubezpieczeniowe”, “Zeszyty prawnicze Uniwersytetu KSW”, “Verba Legis”, a także koło naukowe Forum Prawa Publicznego

11. UNIWERSYTET MARII CURiE-SKŁODOWSKIEJ W LUBLINIE

NM – historia P lub R, WOS P lub R (kandydaci z NM z lat 2002, 2005 i 2006, którzy nie przystąpili do egzaminu maturalnego z WOS, podlegają pod zasady przyjęć SM,

SM – egzamin pisemny (test): historia, WOS, egzamin ustny: historia

Uniwersytet prowadzi internetową rejestracje kandydatów. Uczestniczy w programach Socrates i Polonium. Oferuje studentom bogatą ofertę językową z naciskiem na terminologię prawniczą: angielski, niemiecki, francuski, rosyjski. Nauka na uzupełniających studiach prawa może się także odbywać w trybie eksternistycznym dzięki specjalnie skonfigurowanej platformie internetowej obsługiwanej przez Polski Uniwersytet Wirtualny. Egzaminy przeprowadzane są w tradycyjnej formie

12. UNIWERSYTET SZCZECIŃSKI

NM – P lub R, język polski lub język mniejszości narodowej,język obcy, do wyboru: historia, matematyka, historia sztuki, WOS, geografia

SM – język polski lub język mniejszości narodowej, język obcy, do wyboru: historia, matematyka, historia sztuki, WOS, geografia

Uniwersytet kładzie duży nacisk na nowoczesne formy nauczania oraz specjalizacje. Prowadzi szeroko zakrojone badania w sferze własności intelektualnej: prawo autorskie i prawa pokrewne, prawo własności przemysłowej, prawo prasowe, prawo ochrony dóbr osobistych, prawo informacyjne, prawo zwalczania nieuczciwej konkurencji oraz prawne zagadnienia marketingu i reklamy. Międzynarodowa i krajowa wymiana studencka w ramach m.in. z 24 uczelniami europejskimi w ramach programu Socrates-Erasmus

13. KATOLICKI UNIWERSYTET LUBELSKI JANA PAWŁA II

PRAWO i PRAWO KANONICZNE:

NM – historia, WOS lub matematyka, język polski, język obcy nowożytny

SM – egzamin pisemny – test z historii, WOS lub matematyki, konkurs świadectw, język polski, język obcy nowożytny

Współpracuje z ponad 90 szkołami wyższymi za granicą w ramach programu Erasmus, m.in. z Paryskim Uniwersytetem Sorbona. Zapewnia niezbędne warunki do studiowania w każdym trybie osobom niepełnosprawnym. Biblioteka ma dwumilionowy księgozbiór. Przy Katedrze Prawa Amerykańskiego i Porównawczego prowadzone jest Centrum Prawa Amerykańskiego stale współpracujące z Amerykańskim Stowarzyszeniem Prawników (ABA) oraz z Chicago-Kent College of Law. CPA stanowi ofertę przedmiotów fakultatywnych wykładanych w języku angielskim. Trwa sześć semestrów i kończy się wydaniem certyfikatu. Wydział oferuje także studia na kierunku prawo kanoniczne (stacjonarne jednolite magisterskie) dla 50 osób, a w ramach nich prowadzi m.in. katedry: Kościelnego Prawa Karnego, Kościelnego Prawa Małżeńskiego i Rodzinnego, Kościelnego Prawa Procesowego, Kościelnego Prawa Publicznego i Konstytucyjnego

14. UNIWERSYTET OPOLSKI

NM – język polski, język obcy oraz jeden z przedmiotów: historia, WOS, matematyka, geografia

SM – język polski, język obcy (ew. ocena końcowa) oraz jeden z przedmiotów: historia, WOS, matematyka, geografia (ew. ocena końcowa)

Na stacjonarnych i niestacjonarnych studiach prawa prowadzone są cztery bloki specjalizacyjne: cywilistyczny (w ramach specjalizacji m.in.: prawo obrotu nieruchomościami, prawo ochrony zdrowia, zbiorowe prawo pracy, postępowanie nieprocesowe, prawo papierów wartościowych, prawo spółdzielcze), karnistyczny (m.in.: pozakodeksowe prawo karne, kryminologia, wiktymologia, międzynarodowe prawo karne, prawo dowodowe w postępowaniu karnym), ustrojowo-administracyjny (m.in.: prawo do informacji w administracji publicznej, prawo celne i dewizowe, gospodarka nieruchomościami, prawo zamówień publicznych, prawo o cudzoziemcach, prawo budowlane), prawa europejskiego i międzynarodowego. Program wymiany studentów MOST.ECTS.

15. UNIWERSYTET RZESZOWSKI

NM – R: historia i WOS, dodatkowe kryterium – język polski (ustny i pisemny, P)

SM – egzamin pisemny i ustny z historii i WOS

ZAKŁAD FILOZOFII I SOCJOLOGII PRAWA, ZAKŁAD PRAWA KONSTYTUCYJNEGO (aktualny i oczekiwane zmiany; regulacja funkcjonowania mediów: szczegółowe zagadnienia dydaktyki prawa; pozycja ustrojowa sądu)

ZAKŁAD PRAWA KARNEGO I POSTĘPOWANIA KARNEGO(prawo autorskie – aspekty karne; przestępczość zorganizowana; przestępstwa przeciwko zdrowiu, prawo do obrony, środki przymusu w procesie karnym). System punktów ECTS. Program Socrates-Erasmus. Program MOST

16. UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI

NM – język polski, język obcy nowożytny, do wyboru: geografia, historia, matematyka, WOS

SM – historia lub WOS, geografia lub matematyka, język polski lub język obcy nowożytny

Funkcjonuje w systemie mobilności studentów MOST. Uczestniczy w europejskich programach edukacyjnych. Organizuje wyjazdy stypendialne do Australii na Uniwersytet w Bari oraz w ramach programu Erasmus do Niemiec, Włoch i Hiszpanii

SŁOWNICZEK: NM – nowa matura, SM – stara matura, R – poziom rozszerzony, P – poziom podstawowy, ECTS – wyjaśnienie w ramce na stronie obok

Wybrane katedry i zakłady na wydziałach prawa

Na każdym z uniwersytetów po drugim roku nauki studenci wybierają konkretną specjalizację – w ramach poszczególnych katedr i zakładów.

Katedra Historii Doktryn Politycznych i Prawnych,

Katedra Historii Prawa Polskiego,

Katedra Prawa Kościelnego i Wyznaniowego,

Zakład Historii Administracji i Myśli Administracyjnej,

Katedra Powszechnej Historii Państwa i Prawa,

Katedra Prawa Konstytucyjnego,

Katedra Prawa Ustrojowego Porównawczego,

Katedra Prawa Karnego,

Katedra Kryminalistyki i Kryminologii,

Zakład Prawa i Polityki Penitencjarnej,

Katedra Prawa Cywilnego,

Katedra Postępowania Administracyjnego,

Zakład Prawa Handlowego,

Katedra Prawa Rolnego,

Katedra Prawa Europejskiego (Chair of European Law),

Katedra Prawa Gospodarczego Prywatnego, Zakład Prawa Bankowego,

Pracownia Prawa Międzynarodowego Obrotu Gospodarczego,

Katedra Publicznego Prawa Gospodarczego,

Katedra Prawa Pracy,

Katedra Teorii i Filozofii Prawa,

Katedra Socjologii Prawa,

Zakład Prawa Finansowego,

Katedra Prawa Samorządu Terytorialnego,

Katedra Prawa Rzymskiego,

Katedra Prawa Gospodarczego Publicznego,

Katedra Prawa Ubezpieczeń Społecznych i Polityki Społecznej,

Zakład Prawa Bankowego,

Katedra Prawa Ustrojowego Porównawczego,

Zakład Prawa Dóbr Niematerialnych.

Sylwetka absolwenta, czyli co dają studia prawnicze

Absolwenci kierunku prawo i administracja znajdują zatrudnienie na rynku usług prawniczych, w kancelariach adwokackich, radcowskich i notarialnych, a także w wymiarze sprawiedliwości – zarówno w sądzie, jak i prokuraturze.

Mają szerokie umiejętności rozumienia tekstów prawnych, posługiwania się regułami logicznego rozumowania, interpretowania przepisów oraz możliwość dalszego specjalizowania się w dowolnej dziedzinie prawa. Są przygotowani do podjęcia wszystkich rodzajów aplikacji koniecznych do wykonywania zawodów prawniczych, a także pełnienia funkcji we wszystkich instytucjach lub organizacjach publicznych i niepublicznych wymagających posiadania gruntownej wiedzy prawniczej.

Studia na kierunku prawo trwają pięć lat i kończą się uzyskaniem tytułu magistra. Absolwenci mogą się uczyć dalej, wybierając jedną z pięciu aplikacji (adwokacką, sędziowską, prokuratorską, radcowską lub notarialną). Aplikacja ma formę wykładów na uczelni oraz stażu np. w kancelarii prawniczej lub sądzie. W zależności od wybranej specjalizacji trwa od dwóch i pół do trzech i pół roku. Aby się na nią dostać, należy zdać egzamin testowy z zakresu tematycznego całego toku studiów.

Według badań przeprowadzonych wśród aktualnych studentów prawa przez Europejskie Stowarzyszenie Studentów Prawa ELSA Poland za najbardziej prestiżowy zawód uważają oni: sędziego (68,5 proc.), notariusza (65,1 proc.), adwokata (62,8 proc.), radcę prawnego (55,1 proc.), prokuratora (49,1 proc.) Z prawniczym wykształceniem można być także doradcą podatkowym czy rzecznikiem patentowym.

Europejski System Transferu Punktów (ECTS)

Coraz więcej uniwersytetów w Polsce, na których można studiować prawo, umożliwia studentom nowoczesny system zaliczania przedmiotów. European Credit Transfer System, czyli Europejski System Transferu Punktów, pozwala m.in. na zaliczenie części studiów odbytych za granicą oraz wydawanie z innymi prestiżowymi uczelniami wspólnych dyplomów.

Polega na tym, że student w trakcie studiów musi uzyskać co najmniej 300 punktów, natomiast do zaliczenia każdego roku studiów konieczne jest uzyskanie co najmniej 60 punktów. Taki system znany w całej Europie opiera się na zasadzie maksymalnej liberalizacji i elastyczności studiów.

Jego istotą jest przypisanie każdemu z przedmiotów określonej liczby punktów oraz umożliwienie zaliczenia na poczet dorobku studenckiego wszelkich wybranych przez studentów przedmiotów, również przedmiotów wykładanych na innym kierunku studiów, a także na innej uczelni krajowej lub zagranicznej.

Źródło : Rzeczpospolita

Nie tak łatwo utworzyć radę pracowników

Maciej Chakowski 02-04-2008, ostatnia aktualizacja 02-04-2008 07:24

Od 24 marca 2008 r. mali przedsiębiorcy zatrudniający co najmniej 50 pracowników muszą tworzyć rady pracowników. Wciąż jednak nie wszystko jest dla nich jasne

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

+zobacz więcej

• Niekiedy intuicja i zwyczaje zastępują regulacje o tworzeniu rad pracowników
• Przekształcenia zakładu lub struktury personelu komplikują działanie rady pracowników

Nie wiadomo bowiem, czy wszystkie podmioty zatrudniające przynajmniej 50 osób mają stosować ustawę z 7 kwietnia 2006 r. o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji (DzU nr 79, poz. 550, dalej ustawa o informowaniu pracowników).

Kto prowadzi działalność gospodarczą

Zgodnie z art. 1 ust. 2 tej ustawy nowy wymóg nie odnosi się do pracodawców, którzy nie wykonują działalności gospodarczej. Problem w tym, że ustawa nie zawiera definicji pojęcia działalności gospodarczej, a więc trudno stwierdzić, kto jest zwolniony z jej stosowania. Wątpliwość ta dotyczy np. zakładów opieki zdrowotnej. Czy prowadzą one działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o informowaniu pracowników? Mimo bowiem posługiwania się tym pojęciem, ustawa nie zawiera własnej definicji działalności gospodarczej ani nie odwołuje się do żadnej z obowiązujących w naszym prawie.

Jednocześnie, zgodnie z art. 8a ustawy o zakładach opieki zdrowotnej z 30 sierpnia 1991 r. (DzU z 2007 r. nr 14, poz. 89 ze zm.), do zakładów opieki zdrowotnej nie stosuje się ustawy z 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej, czyli obecnie o swobodzie działalności gospodarczej z 2 lipca 2004 r. (DzU nr 173, poz. 1807 ze zm.). Na podstawie art. 2 tej ostatniej ustawy działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Przyjmuje się, że jej głównym celem powinno być osiągnięcie zysku.

Dla większości publicznych ZOZ główny cel polega na niezarobkowym świadczeniu usług medycznych dla ludności. Zakłady opieki zdrowotnej funkcjonujące wyłącznie z pieniędzy zakontraktowanych z Narodowym Funduszem Zdrowia nie prowadzą działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności. Nie oznacza to jednak, że nie prowadzą jej według ustawy o informowaniu pracowników.

Dyrektywa ma własne definicje

Uchwalono ją po to, aby Polska realizowała zobowiązania wynikające z dyrektywy 2002/14 z 11 marca 2002 r., ustanawiające ogólne warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami we Wspólnocie Europejskiej. Jej art. 2 zawiera definicję przedsiębiorstwa publicznego lub prywatnego. Ma ono prowadzić działalność gospodarczą bez względu na to, czy jego celem jest osiąganie zysku, czy nie, a jego siedziba znajduje się w państwach członkowskich. Zgodnie z takim pojęciem przedsiębiorstwa również zakłady opieki zdrowotnej, które nie prowadzą działalności gospodarczej według ustawy o swobodzie działalności i ich głównym celem jest działalność non profitowa, są objęte tą definicją. Dla ustawodawcy unijnego nie ma znaczenia, czy podmiot działa po to, żeby osiągnąć zysk, czy funkcjonuje non profit przy wykorzystaniu uzyskanego zysku. Z dyrektywy pośrednio wynika, że samodzielne ZOZ są podmiotami, do których należy ją stosować, stąd również polską ustawę o informowaniu.

Podobny problem dotyczy uczelni wyższych. Zgodnie z art. 106 prawa o szkolnictwie wyższym z 27 lipca 2005 r. (DzU nr 164, poz. 1365 ze zm.) prowadzenie przez uczelnię działalności dydaktycznej, naukowej, badawczej, doświadczalnej, artystycznej, sportowej, diagnostycznej, rehabilitacyjnej lub leczniczej nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Głównym celem uczelni publicznych jest dostarczanie non profit usług edukacyjnych studentom oraz prowadzenie działalności badawczej. Jednak zgodnie z definicją przedsiębiorstwa z dyrektywy także uczelnie publiczne, a z pewnością prywatne muszą stosować ustawę o informowaniu pracowników.

Używanie pojęcia działalności gospodarczej jedynie w znaczeniu przepisów o swobodzie działalności ograniczałoby – niezgodnie z dyrektywą – adresatów ustawy o informowaniu pracowników. Dlatego należy ją stosować do pracodawców, którzy prowadzą działalność gospodarczą – bez względu na to, czy jest ona nią w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności, czy nie.

Małe firmy bez porozumień

Z obowiązku stosowania ustawy o informowaniu pracowników można było się jednak zwolnić. Rad pracowników nie musieli tworzyć pracodawcy, którzy przed wejściem w życie ustawy (tj. przed 25 maja 2006 r.) zawarli z załogą specjalne porozumienie, dotyczące informowania pracowników i przeprowadzania z nimi konsultacji. Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy musiało ono jednak zapewniać warunki informowania i przeprowadzania konsultacji co najmniej równe tym podanym w przepisach oraz uwzględniać interes szefa i pracowników.

Czy zatem pracodawcy, których ustawa objęła dopiero 24 marca 2008 r., mogli zawrzeć takie porozumienie? Niestety, nie. Przepis dotyczący tego porozumienia wyraźnie odwołuje się do dnia, w którym ustawa weszła w życie, a nie do dnia, w którym pracodawca został objęty ustawą. Takie porozumienie małe firmy mogły przyjąć wtedy, gdy robili to zatrudniający co najmniej 100 pracowników, a więc najpóźniej 24 maja 2006 r.

Taka dyskryminacja w zawarciu porozumienia może być uznana za niezgodną z celem dyrektywy 2002/14. Pkt 23 jej preambuły stanowi, że to przedstawiciele pracodawców i pracowników powinni mieć możliwość swobodnego określenia w porozumieniu ustaleń dotyczących informowania i przeprowadzania konsultacji, które uznają za najlepiej odpowiadające ich potrzebom i zamierzeniom. Jednocześnie nie wprowadzono tutaj żadnego czasowego ograniczenia w zawarciu takich porozumień. Natomiast nasz ustawodawca uznał w art. 24 ustawy o informowaniu, że porozumienie wolno było zawrzeć tylko przed jej wejściem w życie. Tym samym mniejszych pracodawców pozbawiono swobodnego zawarcia porozumienia wyłączającego stosowanie ustawy.

Tajemnica szefa pod ochroną

W szczególnie uzasadnionych wypadkach szef może nie udostępnić radzie pracowników pewnych informacji. Chodzi o takie, których ujawnienie mogłoby, według obiektywnych kryteriów, poważnie zakłócić działalność przedsiębiorstwa, zakładu, których dotyczą, albo narazić je na znaczną szkodę. Tak stanowi art. 16 ust. 2 ustawy o informowaniu. Jeśli jednak rada uzna, że zastrzeżenie poufności informacji lub ich nieudostępnienie jest niezgodne z przepisami, może wystąpić do sądu rejonowego – sądu gospodarczego. Składa wniosek o zwolnienie z obowiązku zachowania poufności informacji lub o nakazanie udostępnienia danych albo przeprowadzenia konsultacji.

Pojawia się jednak pytanie, czy korzystając z uprawnienia zawartego w art. 16 ust. 2 ustawy, pracodawca może jednocześnie narazić się na odpowiedzialność wykroczeniową z jej art. 19? W nim ustawodawca określił m.in., że ten, kto wbrew ustawie nie informuje rady, podlega ograniczeniu wolności albo grzywnie. Niewątpliwie mamy tu do czynienia z pewną niedbałością legislacyjną. Moim zdaniem, jeśli pracodawca wypełni wszelkie przesłanki z art. 16 ust. 2, a więc uzasadni radzie odmowę wydania informacji poufnych, nie będzie podstaw, aby równocześnie zastosować sankcje z art. 19. W takim wypadku art. 16 ust. 2 ustawy należy uznać za przepis szczególny wobec jej art. 19. Tym samym wyłącza on kary. Ponadto należy podkreślić, że sądem właściwym w sprawach dotyczących art. 16 ust. 2 ustawy będzie sąd gospodarczy.

Autor jest prawnikiem, wspólnikiem w firmie doradczej C&C Chakowski & Ciszek

Źródło : Rzeczpospolita