środa, 7 stycznia 2009

Świadectwa charakterystyki energetycznej budynków i lokali

Data: 05-01-2009 r.

Skąd się wzięła potrzeba wprowadzenia świadectw charakterystyki energetycznej budynków?

Ostatnia nowelizacja Prawa budowlanego wiązała się z koniecznością wdrożenia postanowień Dyrektywy Europejskiej 2002/91/WE w sprawie charakterystyki energetycznej budynków. Wymagany termin implementacji tej Dyrektywy upłynął bowiem z dniem 4 stycznia 2006 r.

Wprowadzono dzięki temu rozwiązania prawne regulujące następujące obowiązki: 

  • oceny energetycznej budynków oraz lokali mieszkalnych wyrażonej poprzez świadectwo charakterystyki energetycznej odpowiednio budynku/lokalu mieszkalnego,

  • okresowych kontroli kotłów i systemów klimatyzacji w budynkach, z punktu widzenia doboru oraz efektywności energetycznej zastosowanych urządzeń,

  • jednorazowej kontroli (lub doradztwa) instalacji, w których pracują kotły starsze niż 15 lat, lub stworzenia systemu doradztwa w tym zakresie.

Ustawa określa sytuacje, w których dla budynku powinna być ustalona, w formie świadectwa charakterystyki energetycznej, jego charakterystyka energetyczna, określająca wielkość energii wyrażoną w kWh/m2/rok niezbędnej do zaspokojenia różnych potrzeb związanych z użytkowaniem budynku.

Dla jakich budynków i lokali trzeba sporządzać świadectwa charakterystyki energetycznej?

Od 1 stycznia 2009 roku w zasadzie charakterystyka energetyczna, w formie świadectwa charakterystyki energetycznej, powinna być ustalona dla:

  • każdego budynku oddawanego do użytkowania oraz

  • budynku podlegającego zbyciu lub wynajmowi.

Świadectwo charakterystyki energetycznej budynku jest ważne 10 lat. 

W przypadku budynku z lokalami mieszkalnymi lub częściami budynku stanowiącymi samodzielną całość techniczno-użytkową, przed wydaniem lokalu mieszkalnego lub takiej części budynku osobie trzeciej, sporządza się świadectwo charakterystyki energetycznej lokalu mieszkalnego lub części budynku.

W przypadku budynków ze wspólną instalacją grzewczą świadectwo charakterystyki energetycznej sporządza się wyłącznie dla budynku, a w innych przypadkach także dla lokalu mieszkalnego najbardziej reprezentatywnego dla danego budynku.

Świadectwo charakterystyki energetycznej zawierające nieprawdziwe informacje o wielkości energii jest wadą fizyczną rzeczy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny o rękojmi za wady.

Właściciel budynku jest obowiązany zapewnić sporządzenie świadectwa charakterystyki energetycznej budynku, jeżeli: 

  1. upłynął termin ważności świadectwa charakterystyki energetycznego budynku; 

  2. w wyniku przebudowy lub remontu budynku, uległa zmianie jego charakterystyka energetyczna. 

Które budynki nie wymagają sporządzenia świadectwa charakterystyki energetycznej?

Powyższe wymogi nie dotyczą budynków:

  1. podlegających ochronie na podstawie przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami; 

  2. używanych jako miejsca kultu i do działalności religijnej; 

  3. przeznaczonych do użytkowania w czasie nie dłuższym niż 2 lata; 

  4. niemieszkalnych służących gospodarce rolnej; 

  5. przemysłowych i gospodarczych o zapotrzebowaniu na energię nie większym niż 50 kWh/m2/rok; 

  6. mieszkalnych przeznaczonych do użytkowania nie dłużej niż 4 miesiące w roku; 

  7. wolnostojących o powierzchni użytkowej poniżej 50 m2

Komu należy przedstawić świadectwo charakterystyki energetycznej budynku lub lokalu?

Nabywcy budynku lub lokalu powinno być udostępnione świadectwo charakterystyki energetycznej budynku lub świadectwo charakterystyki energetycznej lokalu, jeżeli przepisy ustawy wymagają dla tego budynku lub lokalu ustalenia jego charakterystyki energetycznej. 

Najemcy budynku lub lokalu powinno być udostępnione świadectwo charakterystyki energetycznej budynku, jeżeli przepisy ustawy wymagają dla tego budynku lub lokalu ustalenia jego charakterystyki energetycznej.

W przypadku opracowania świadectwa charakterystyki energetycznej budynku o powierzchni użytkowej przekraczającej 1000 m2, który jest zajmowany przez organy administracji publicznej lub w którym świadczone są usługi znacznej liczbie osób, jak dworce, lotniska, muzea, hale wystawiennicze, świadectwo charakterystyki energetycznej powinno być umieszczone w widocznym miejscu w budynku

Ponadto inwestor jest obowiązany dołączyć kopię świadectwa charakterystyki energetycznej budynku do zawiadomienia o zakończeniu budowy lub wniosku o udzielenie pozwolenia na użytkowanie.

Gdzie określono, jak należy sporządzać świadectwa charakterystyki energetycznej budynku/lokalu?

Świadectwo charakterystyki energetycznej budynku może sporządzać tylko osoba posiadająca odpowiednie uprawnienia.

Od 1 stycznia 2009 roku obowiązują 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury niezbędne do sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej budynków, a mianowicie:

  • rozporządzenie w sprawie metodologii obliczania charakterystyki energetycznej budynku i lokalu mieszkalnego lub części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową oraz sposobu sporządzania i wzorów świadectw ich charakterystyki energetycznej,

  • rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie,

  • rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego.

Stanowią one również wypełnienie ustaleń Dyrektywy Europejskiej 2002/91/WE w sprawie charakterystyki energetycznej budynków.  

Przyjęty w pierwszym z ww. rozporządzeń wzór świadectwa energetycznego budynku obejmuje niezbędny zakres informacji dla jego użytkowników oraz ewentualnej ewidencji (rejestru) i kontroli jakości wykonywanych świadectw. Rozporządzenie określa też metodę obliczania i oceny charakterystyki energetycznej budynku i lokalu mieszkalnego przeznaczonego wyłącznie do mieszkania, metodę obliczania i oceny charakterystyki energetycznej dla pozostałych typów budynków oraz określa zasady postępowania przy sporządzaniu charakterystyki energetycznej w przypadku budynków o funkcjach mieszanych.

Podstawa prawna:

  • Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. nr 156, poz. 1118, z późn. zm.); 

  • Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93, z późn. zm.);

  • Dyrektywa 2002/91/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (Dz.U. L 1 z 4.1.2003, str. 65-71) 


Kto może sporządzać świadectwa charakterystyki energetycznej budynków i lokali?

Kto może sporządzać świadectwa charakterystyki energetycznej budynków i lokali?

Data: 06-01-2009 r.

Osoby uprawnione według Prawa budowlanego

Świadectwo charakterystyki energetycznej budynku może sporządzać osoba, która:

  1. posiada pełną zdolność do czynności prawnych; 

  2. ukończyła co najmniej studia magisterskie, w rozumieniu przepisów o szkolnictwie wyższym; 

  3. nie była karana za przestępstwo przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi lub za przestępstwo skarbowe; 

  4.  posiada uprawnienia budowlane do projektowania w specjalności architektonicznej, konstrukcyjno-budowlanej lub instalacyjnej albo odbyła szkolenie i złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin przed ministrem właściwym do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej. 

Za równorzędne z odbyciem szkolenia oraz złożeniem z wynikiem pozytywnym egzaminu przed ministrem uznaje się ukończenie, nie mniej niż rocznych, studiów podyplomowych na kierunkach: architektura, budownictwo, inżyniera środowiska, energetyka lub pokrewne w zakresie audytu energetycznego na potrzeby termomodernizacji oraz oceny energetycznej budynków.

Są więc trzy alternatywne drogi do uzyskania możliwości sporządzania świadectw:

  • posiadanie uprawnień budowlanych do projektowania,

  • ukończenie rocznych studiów podyplomowych,

  • odbycie szkolenia i zdanie egzaminu państwowego.

Obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, może dokonywać oceny energetycznej budynku albo lokalu mieszkalnego i sporządzać świadectwo charakterystyki energetycznej budynku albo lokalu mieszkalnego po uznaniu kwalifikacji nabytych w tych państwach, zgodnie z przepisami ustawy  z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych.

Szkolenia oraz egzamin dla osób ubiegających się o uprawnienie do sporządzania świadectwa charakterystyki energetycznej

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 21 stycznia 2008 r. w sprawie przeprowadzania szkolenia oraz egzaminu dla osób ubiegających się o uprawnienie do sporządzania świadectwa charakterystyki energetycznej budynku, lokalu mieszkalnego oraz części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową (Dz. U. Nr 17, poz. 104, ze zm.) określa: 

  1. sposób przeprowadzania i zakres programowy szkolenia oraz egzaminu dla osób ubiegających się o uprawnienie do sporządzania świadectwa charakterystyki energetycznej budynku, lokalu mieszkalnego oraz części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową; 

  2. warunki i wysokość odpłatności za szkolenie i postępowanie egzaminacyjne. 

Sposób przeprowadzania oraz zakres programowy szkoleń

Szkolenie powinno składać się z części teoretycznej oraz praktycznej. Czas trwania szkolenia nie może być krótszy niż 50 godzin, przy czym część praktyczna szkolenia powinna trwać nie mniej niż 8 godzin. 

Część teoretyczna składa się z wykładów o tematyce zgodnej z poniższym zakresem programowym.

Zakres programowy szkolenia dla osób ubiegających się o uprawnienie do sporządzania świadectwa charakterystyki energetycznej

Lp. 

Zagadnienie 

Forma pracy 

Liczba godzin 

Podstawy prawne:  

a) dyrektywa 2002/91/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków, 

b) ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, 

c) przepisy dotyczące metodologii obliczania charakterystyki energetycznej budynku i lokalu mieszkalnego lub części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową oraz sposobu sporządzania i wzoru świadectw ich charakterystyki energetycznej,  

d) przepisy dotyczące zakresu i formy projektu budowlanego,  

e) przepisy dotyczące audytu energetycznego,  

f) przepisy dotyczące warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie 

wykład 

2 godziny 

Ocena stanu ochrony cieplnej budynku:  

a) określanie danych do obliczenia wskaźników energetycznych: cech geometrycznych i wymiarowych oraz występujących mostków cieplnych,  

b) określenie cech fizycznych materiałów i wyrobów budowlanych,  

c) obliczanie wartości współczynników przenikania ciepła przegród budowlanych zgodnie z PN EN ISO 6946,  

d) ocena szczelności przegród,  

e) określenie wielkości przepływu powietrza wentylacyjnego oraz solarnych i wewnętrznych zysków ciepła,  

f) interpretacja wyników badań przenikania ciepła przez przegrody budowlane metodą termowizji i badań szczelności 

wykład 

4 godziny 

Ocena systemu ogrzewania i zaopatrzenia w ciepłą wodę:  

a) ocena stanu i sprawności elementów systemu grzewczego (wytwarzania, przesyłu, regulacji, wykorzystania),  

b) ocena stanu i sprawności elementów systemu zaopatrzenia w ciepłą wodę użytkowa, 

c) ocena możliwości wykorzystania alternatywnych źródeł energii: analiza techniczno-ekonomiczna możliwości racjonalnego wykorzystania alternatywnych źródeł energii, w tym odnawialnych, takich jak pompy ciepła, kolektory słoneczne oraz zdecentralizowany system zaopatrzenia w energię, a także skojarzonej produkcji energii i ciepła 

wykład 

4 godziny 

Ocena systemu wentylacji i klimatyzacji z uwzględnieniem wymagań ochrony przeciwpożarowej i akustycznej:  

a) wentylacja grawitacyjna,  

b) wentylacja hybrydowa,  

c) aeracja,  

d) wentylacja mechaniczna,  

e) klimatyzacja: systemy powietrzne i systemy powietrzne z czynnikiem chłodniczym,  

f) przedsięwzięcia zmniejszające zużycie energii w instalacjach klimatyzacji i wentylacji (odzysk ciepła, wymienniki gruntowe),  

g) dostosowanie powietrza do potrzeb, efektywność rozdziału powietrza, automatyczna regulacja 

wykład 

10 godzin 

Ocena instalacji oświetleniowej w budynku:  

a) systemy oświetlenia dziennego, 

b) możliwości sterowania systemem oświetleniowym,  

c) przedsięwzięcia zmniejszające zużycie energii na oświetlenie 

wykład 

4 godziny 

Metodyka obliczeń:  

a) obliczanie sezonowego zapotrzebowania na ciepło do ogrzewania według Polskich Norm,  

b) obliczenie zapotrzebowania ciepła na cele przygotowania ciepłej wody użytkowej,  

c) obliczenie kosztów energii zużywanej na cele ogrzewania, ciepłej wody użytkowej i wentylacji,  

d) obliczenie zapotrzebowania na energię na potrzeby oświetlenia,  

e) programy komputerowe do sporządzania obliczeń 

wykład 

ćwiczenia 

6 godzin 

Metodyka opracowania świadectw:  

a) świadectwo dla budynków mieszkalnych,  

b) świadectwo dla lokali mieszkalnych,  

c) świadectwo dla budynków użyteczności publicznej, usługowych, produkcyjnych i gospodarczych,  

d) programy komputerowe do sporządzania świadectw 

wykład 

ćwiczenia 

8 godzin 

Wykonanie szkoleniowych świadectw dla budynku i lokalu mieszkalnego 

ćwiczenia 

8 godzin 

Sprawdzian umiejętności:  

a) część testowa,  

b) cześć praktyczna 

 

4 godziny 

Część praktyczna składa się z ćwiczeń praktycznych mających na celu nabycie umiejętności sporządzania świadectwa charakterystyki energetycznej budynku, lokalu mieszkalnego oraz części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową (zwanego dalej „świadectwem charakterystyki energetycznej").

Szkolenia powinny być przeprowadzane przy użyciu odpowiednich środków dydaktycznych, w szczególności sprzętu komputerowego wraz z oprogramowaniem komputerowym pozwalającym na wykonywanie obliczeń właściwych dla sporządzenia świadectwa charakterystyki energetycznej. 

Szkolenie powinno kończyć się samodzielnym sporządzeniem świadectwa charakterystyki energetycznej i oceną poprawności jego wykonania, w szczególności pod kątem zgodności z przepisami dotyczącymi metodologii obliczania charakterystyki energetycznej budynku i lokalu mieszkalnego lub części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową oraz sposobu sporządzania i wzoru świadectw ich charakterystyki energetycznej. 

Osobie, która ukończyła szkolenie, wydaje się zaświadczenie o jego ukończeniu, zgodnie z wzorem załączonym do rozporządzenia. 

Sposób przeprowadzania postępowania egzaminacyjnego oraz zakres programowy egzaminu

Postępowanie egzaminacyjne składa się z dwóch etapów. 

W pierwszym etapie postępowania egzaminacyjnego, zwanego dalej „pierwszym etapem", sprawdza się, czy kandydat (tzn. osoba ubiegająca się o uprawnienie do sporządzania świadectwa charakterystyki energetycznej budynku, lokalu mieszkalnego oraz części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową) spełnia warunki dopuszczenia do egzaminu uprawniającego do sporządzania świadectwa charakterystyki energetycznej.

Drugi etap postępowania egzaminacyjnego, zwany dalej „egzaminem", składa się z:

  1. części pisemnej, w formie testu jednokrotnego wyboru, obejmującego sprawdzenie znajomości zagadnień zawartych w programie egzaminu, którego zakres podano niżej; 

  2. części praktycznej, sprawdzającej umiejętność sporządzania świadectwa charakterystyki energetycznej. 

Zakres programowy egzaminu dla osób ubiegających się o uprawnienie do sporządzania świadectwa charakterystyki energetycznej:

Lp. 

Zagadnienie 

Podstawy prawne:  

a) określone w lp. 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia,  

b) ustawa z dnia 18 grudnia 1998 r. o wspieraniu przedsięwzięć termomodernizacyjnych (Dz. U. Nr 162, poz. 1121, z późn. zm.),

c) ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, z późn. zm.),  

d) ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603, z późn. zm.),  

e) przepisy dotyczące książki obiektu budowlanego, 

f) przepisy dotyczące warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych,  

g) przepisy dotyczące efektywności energetycznej 

Podstawy normalizacji:  

wymagania zawarte w aktualnych Polskich Normach wdrażających Normy Europejskie związane z dyrektywą 2002/91/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków 

Inne zagadnienia:  

a) określone w lp. 2-7 załącznika nr 1 do rozporządzenia,  

b) budynki energooszczędne i budynki pasywne,  

c) wpływ zmian klimatu na budownictwo,  

d) działania dotyczące redukcji CO2,  

e) polityka energetyczna Polski do 2025 r. 

Obsługę organizacyjną oraz administracyjno-biurową postępowania egzaminacyjnego zapewnia urząd obsługujący ministra. 

Wniosek o ubieganie się o uprawnienie do sporządzania świadectwa charakterystyki energetycznej kandydat składa do ministra, nie później niż na 30 dni przed wyznaczonym terminem postępowania egzaminacyjnego. Ilekroć mowa tu o ministrze" należy przez to rozumieć ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej, tj. obecnie Ministra Infrastruktury.

W przypadku przesyłania wniosku pocztą, w celu ustalenia wymaganego terminu decyduje data nadania korespondencji w placówce operatora publicznego. 

Do wniosku należy dołączyć: 

  • dokumenty stwierdzające posiadane wykształcenie, tj. iż dana osoba ukończyła co najmniej studia magisterskie, w rozumieniu przepisów o szkolnictwie wyższym; 

  • wypełniony kwestionariusz osobowy, którego wzór podano w rozporządzeniu; 

  • dokument potwierdzający spełnienie warunków, ażeby dana osoba nie była karana za przestępstwo przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi lub za przestępstwo skarbowe; 

  • dowód wniesienia opłaty egzaminacyjnej za pierwszy etap. 

    W przypadku stwierdzenia braków we wniosku lub załącznikach do wniosku, kandydata wzywa się do ich uzupełnienia w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania. 

    Jeżeli w wyznaczonym terminie kandydat nie uzupełni braków, wniosek pozostawia się bez rozpatrzenia. 

    Egzamin przeprowadza się w terminie i miejscu wyznaczonym przez ministra. 

    Komunikat o terminie i miejscu przeprowadzenia egzaminu ogłasza się na stronie internetowej urzędu obsługującego ministra, nie później niż 60 dni przed wyznaczonym terminem egzaminu. 

    W uzasadnionych przypadkach część pisemna egzaminu może być przeprowadzona w terminie innym niż część praktyczna egzaminu, przy czym odstęp czasowy między obiema częściami nie może być dłuższy niż 14 dni. 

    Z przeprowadzonego pierwszego etapu sporządza się protokół podpisywany przez ministra. W protokole potwierdza się spełnienie przez kandydata wymogów, o których mowa wyżej przy wymienieniu załączników do wniosku, lub wskazuje się wymogi, których kandydat nie spełnia, z powodu których nie może być dopuszczony do egzaminu.

    Lista kandydatów dopuszczonych do egzaminu jest publikowana na stronie internetowej urzędu obsługującego ministra. Na podstawie tej listy minister zawiadamia pisemnie kandydatów o dopuszczeniu do egzaminu. Egzamin przeprowadza się, jeżeli do egzaminu zostało dopuszczonych co najmniej 30 kandydatów.

    W przypadku braku wymaganej liczby kandydatów, egzamin jest przeprowadzany w wyznaczonym na nowo przez ministra terminie. 

    Kandydat, który nie uiścił opłaty egzaminacyjnej za egzamin nie może przystąpić do egzaminu. 

    Egzamin jest przeprowadzany w wydzielonej sali, w warunkach zapewniających kandydatom samodzielne rozwiązywanie testu. Przed wejściem na salę kandydat okazuje dowód osobisty albo inny ważny dokument potwierdzający tożsamość. Testy egzaminacyjne są oznaczane indywidualnym kodem. Z egzaminu wyklucza się kandydata, który korzysta z pomocy innej osoby lub w inny niedozwolony sposób zakłóca przebieg egzaminu. 

    Czas trwania egzaminu wynosi:

    • dla części pisemnej - 120 minut; 

    • dla części praktycznej - 180 minut. 

    Część pisemna egzaminu składa się z 80 pytań. Za każdą poprawną odpowiedź przyznaje się 1 punkt. 

    Warunkiem przystąpienia do części praktycznej egzaminu jest uzyskanie przez kandydata co najmniej 60 punktów z części pisemnej egzaminu.

    Część praktyczną egzaminu uznaje się za zakończoną z wynikiem pozytywnym w przypadku poprawnego sporządzenia przez kandydata świadectwa charakterystyki energetycznej. Ocena poprawności sporządzenia świadectwa charakterystyki energetycznej jest dokonywana, w szczególności, pod kątem zgodności jego wykonania z przepisami dotyczącymi metodologii obliczania charakterystyki energetycznej budynku i lokalu mieszkalnego lub części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową oraz sposobu sporządzania i wzoru świadectw ich charakterystyki energetycznej. 

    Egzamin zakończony wynikiem pozytywnym potwierdza się specjalnym świadectwem.

    W zaś razie negatywnego wyniku egzaminu minister określa termin, po upływie którego osoba ubiegająca się o uprawnienie do sporządzania świadectwa charakterystyki energetycznej może ponownie przystąpić do części pisemnej egzaminu albo części praktycznej egzaminu, jeżeli warunek uzyskania przez kandydata co najmniej 60 punktów z części pisemnej egzaminu został spełniony. Termin ten nie może być wyznaczony wcześniej niż po upływie 60 dni od dnia egzaminu zakończonego wynikiem negatywnym. 

    Z przeprowadzonego egzaminu sporządza się protokół podpisywany przez ministra. W protokole potwierdza się uzyskanie przez kandydatów pozytywnego wyniku egzaminu oraz wskazuje się tych kandydatów oraz przyczyny, z powodu których nie uzyskali oni pozytywnego wyniku egzaminu.

    Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej prowadzi rejestr osób, które złożyły z wynikiem pozytywnym egzamin. Rejestr prowadzony jest w formie elektronicznej. W rejestrze tych osób wpisuje się następujące dane:

    • numer wpisu; 

    • numer uprawnienia; 

    • datę wpisu; 

    • imię i nazwisko; 

    • data i miejsce urodzenia; 

    • adres do korespondencji; 

    • numer telefonu i faksu.

    Warunki i wysokość odpłatności za szkolenie i postępowanie egzaminacyjne

    Wysokość opłaty za szkolenie nie może być wyższa niż 70 % kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w roku poprzedzającym przeprowadzenie szkolenia, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 

    Natomiast wysokość opłaty za postępowanie egzaminacyjne nie może być wyższa niż 50 % kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w roku poprzedzającym przeprowadzenie postępowania egzaminacyjnego, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Kandydat wnosi opłatę za postępowanie egzaminacyjne na wskazany rachunek urzędu obsługującego Ministra Infrastruktury. Opłata ta składa się z opłaty: 

    1. za pierwszy etap - która nie może być wyższa niż 20 % wysokości opłaty za postępowanie egzaminacyjne; 

    2. za egzamin. 

      W przypadku odstąpienia kandydata od egzaminu otrzymuje on niezwłocznie zwrot opłaty za postępowanie egzaminacyjne. 

      Wpływy z opłat za postępowania egzaminacyjne stanowią dochód budżetu państwa.

      Studia podyplomowe

      Jak wspomniano, do sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej uprawnia ukończenie, nie mniej niż rocznych, studiów podyplomowych na kierunkach: architektura, budownictwo, inżyniera środowiska, energetyka lub pokrewne w zakresie audytu energetycznego na potrzeby termomodernizacji oraz oceny energetycznej budynków. Program takich studiów podyplomowych powinien uwzględniać problematykę objętą programem szkoleń określonym, w drodze rozporządzenia Ministra Infrastruktury. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego zatwierdza po zaopiniowaniu przez ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej proponowany przez wydziały szkół wyższych program studiów podyplomowych. Wykaz uczelni z zatwierdzonym przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego programem studiów podyplomowych uprawniających do sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej zgodnie z art. 5 ust. 11 ustawy Prawo budowlane jest dostępny na stronach Ministerstwa Infrastruktury.

      Osobę, która uzyskała uprawnienia do sporządzania świadectwa charakterystyki energetycznej na zasadach określonych wyżej, wpisuje się również do rejestru osób, które złożyły z wynikiem pozytywnym egzamin, prowadzonego przez Ministra Infrastruktury. Do wniosku o wpis do rejestru należy dołączyć: 

      • dokument stwierdzający posiadane wykształcenie wyższe magisterskie; 
      • wypełniony kwestionariusz osobowy - którego wzór podano w rozporządzeniu; 
      • dokument potwierdzający spełnienie warunków, iż dana osoba nie była karana za przestępstwo przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi lub za przestępstwo skarbowe; 
      • dokument potwierdzający spełnienie warunku ukończenia, nie mniej niż rocznych, studiów podyplomowych na kierunkach: architektura, budownictwo, inżyniera środowiska, energetyka lub pokrewne w zakresie audytu energetycznego na potrzeby termomodernizacji oraz oceny energetycznej budynków. 

      Podstawa prawna:

      • Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. 2006 r., Nr 156, poz. 1118, ze zm.);
      • Ustawa z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. 2001 r., Nr 87, poz. 954, ze zm.);
      • Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 21 stycznia 2008 r. w sprawie przeprowadzania szkolenia oraz egzaminu dla osób ubiegających się o uprawnienie do sporządzania świadectwa charakterystyki energetycznej budynku, lokalu mieszkalnego oraz części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową (Dz. U. 2008 r., Nr 17, poz. 104)



czwartek, 1 stycznia 2009

Tusk siódmy, Kaczyński dwudziesty


Tusk siódmy, Kaczyński dwudziesty

Kto jest najważniejszym politykiem w Europie? - zapytała TVP Info czołowych europejskich dziennikarzy. Na pierwszym miejscu wskazali oni prezydenta Francji Nicolasa Sarkozy'ego. Siódme przypadło Donaldowi Tuskowi. Lech Kaczyński zajął daleką dwudziestą pozycję.

czytaj dalej...
REKLAMA

Pierwsza trójka to prezydent Francji Nicolas Sarkozy, kanclerz Niemiec Angela Merkel i premier Rosji Władimir Putin.

Za co dziennikarze i publicyści cenią Sarkozy'ego? Za sprawne przewodzenie Unii Europejskiej. W czasie francuskiej prezydencji przyjęto bowiem pakiet klimatyczny, a Sarkozy mediował w Moskwie, gdy rosyjskie kolumny pancerne ciągnęły na Tbilisi. Drugie miejsce Merkel tylko potwierdza, że Niemcy wciąż pełnią rolę europejskiego przywódcy - podaje TVP Info.

Nie dziwi również Władimir Putin na trzecim miejscu, który - choć pożegnał się z rosyjską prezydenturą na rzecz stanowiska premiera - wciąż trzęsie Rosją. Obecny prezydent Dmitrij Miedwiediew uplasował się dopiero na 11. pozycji.

Wysokie siódme miejsce w rankingu europejskich przywódców zajął Donald Tusk. To najwyższa lokata wśród polskich polityków. Na co wskazywali publicyści, typując polskiego premiera? "Jego nazwisko warto wspomnieć chociażby za przełamanie patu w UE i zdecydowanie inne podejście do Unii niż rządów Kaczyńskiego" - tłumaczy TVP Info Ognyan Georgiev z bułgarskiego tygodnika "Capital".

Prezydent Lech Kaczyński znalazł się na dalszej 20. pozycji, ale dostał dużo głosów z krajów Europy Wschodniej. Tam kojarzy się głównie ze zdecydowaną polityką wobec Rosji i reakcją na interwencję w Gruzji - zauważa TVP Info.

RANKING EUROPEJSKICH PRZYWÓDCÓW 2008

1. Francja. Nicolas Sarkozy
2. Niemcy. Kanclerz Angela Merkel
3. Rosja. Premier Władimir Putin
4. Wielka Brytania. Premier Gordon Brown
5. Włochy. Premier Sylwio Berlusconi
6. Hiszpania. Premier Jose Luis Rodrigez Zapatero
7. Polska. Premier Donald Tusk
8. Luksemburg. Premier Jean Claude Juncker
9. Gruzja. Prezydent Michaił Saakaszwili
10. Serbia. Prezydent Boris Tadic
11. Rosja. Prezydent Dmitrij Medwiediew
12. Turcja. Premier Recep Tayyip Erdogan
13. Dania. Premier Anders Fogh Rasmussen
14 - 16. ex aequo
Finlandia. Prezydent Tarja Halonen
Czechy. Prezydent Vaclav Klaus
Irlandia. Premier Brian Cowen
17 – 18. ex aequo
Holandia. Premier Jan Peter Balkende
Ukraina. Prezydent Wiktor Juszczenko
19. Słowacja. Premier Robert Fico
20. Polska. Prezydent Lech Kaczyński


Redakcje, które brały udział w rankingu: "La Repubblica", BBC, "Frankfurter Allgemeine Zeitung", "Der Standard", "Helsingin Sanomat", RFI, Radio Nacional de España, "Telegraf", "Kaleva", "Publico", "Tageblatt", "Vijesti", Antena 1, "Capital", "Nepszawa", "Latvijas Avize", "Zaman", "Dagens Nyheter", "Komsomolskaya Prawda", "Blic", "The Slovak Spectator", "Berlingske Media", "Vecer", "Rozhlas", Ceska Televize, "Irish Times", "De Standaard", BASA Press Agency, serwis internetowy TVP Info.