Oszustwo nigeryjskie

24 Lutego 2011 RSSDodaj do ulubionych GG Śledzik Blip Twitter Wykop Facebook

(fot. www.sxc.hu)

Strona 1 z 2

Czy znaleźliście na swojej skrzynce pocztowej informację z prośbą o pomoc w odzyskaniu pieniędzy z zablokowanego konta uchodźcy, zaproszenie do pomocy w inwestowaniu pieniędzy czy o spadku otrzymanym po nieznanym krewnym? Jeśli tak, to mieliście okazje spotkać się z coraz powszechniejszym rodzajem przestępstwa - tzw. oszustwem nigeryjskim (znanym tez jako „nigeryjski szwindel" lub „przestępstwo 419").

Przestępstwo polega na wysyłaniu drogą elektroniczną wiadomości, która najczęściej jest napisana w języku angielskim, w celu wciągnięcia odbiorcy w grę psychologiczną. Jej fabuła - oparta na fikcyjnym transferze dużej kwoty pieniężnej z jednego z krajów afrykańskich (choć coraz częściej w grę wchodzą także inne państwa, np. Wielka Brytania czy Hiszpania) - ma na celu wyłudzenie pieniędzy.

Wyróżnia się kilka rodzajów oszustw nigeryjskich:

• „Na uchodźcę politycznego". W tym przypadku skontaktuje się z nami dziedzic ogromnej fortuny lub syn jednego z obalonych przywódców. Będzie prosił o wsparcie finansowe konieczne do założenia firmy czy przekupienia urzędników itp. Oferowane przez niego sumy często będą sięgać nawet 30 mln dolarów, przy czym osoba decydująca się na pomoc w załatwieniu spraw „uchodźcy" może liczyć na połowę tej kwoty. W rzeczywistości wpłacane pieniądze trafiają na konta oszustów.

• „Na inwestora". Tutaj oszust szuka chętnych do pomocy w zainwestowaniu ogromnego majątku swojego przyjaciela, ojca itp., którzy z różnych przyczyn nie mogą tego zrobić sami. Dalszy przebieg działań jest analogiczny jak w poprzednim modelu.

• „Na wygraną na loterii". Często może się zdarzyć, że otrzymamy wiadomość o wygranej dużej sumy pieniędzy na jednej z zagranicznych loterii (najczęściej odbywającej się w Hiszpanii, Wielkiej Brytanii czy Włoszech). Kwota wygranej jest jednak dużo niższa niż w klasycznym oszustwie nigeryjskim, tak żeby bardziej odpowiadała realnym wygranym na loteriach. Standardowo już konieczne będzie wniesienie stosownych opłat, np. za wystawienie dokumentów, za pomoc prawnika, opłacenie podatku itp.

• „Na konto w banku". W tym przypadku oszust podszywa się pod pracownika banku, który informuje, że jeden z klientów zmarł pozostawiając ogromną kwotę na rachunku nie wskazując jednak spadkobierców. Otrzymamy też dokumenty potwierdzające wysokość zgromadzonych środków, a jedyne co, to musimy opłacić koszty bankowe, pomoc prawną itp. Oszuści, w celu uwiarygodnienia historii, często podawać będą nazwiska prawdziwych dyrektorów banków, jednak już telefony czy adresy mailowe do tych placówek będą różnić się od tych rzeczywistych.

• „Na spadek". Potencjalna ofiara otrzymuje wiadomość, że jest jedynym spadkobiercą po dalekim „krewnym". Aby przejąć pieniądze pozostawione w spadku należy tradycyjnie dopełnić kilku formalności. Charakterystyczną cechą tego rodzaju oszustwa jest wyższy poziom j. angielskiego niż w pozostałych przypadkach.

• „Na aukcję internetową". Coraz powszechniejszym zjawiskiem jest nawiązywanie kontaktów z osobami wystawiającymi towary na portalach aukcyjnych. Oszustowi tak bardzo zależy na szybkim zakończeniu transakcji, że oferuje za to sumę nawet dwukrotnie wyższą od tej, jakiej żąda sprzedający. W wiadomości potwierdzającej dokonanie wpłaty często pojawia się prośba o szybkie wysłanie rzeczy, która jako prezent musi dojść na czas do celu. Oszust zwykle grozi konsekwencjami finansowymi za zerwanie umowy lub zawiadomieniem odpowiednich organów ścigania w przypadku nie wysłania towaru we wskazanym czasie. W rzeczywistości żadna opłata za wysłany towar nie trafia na nasze konto.

Ofiarami oszustów mogą padać także firmy. Mogą one otrzymać bardzo korzystne oferty współpracy, najczęściej duże zamówienia handlowe od dopiero co poznanego kontrahenta. Tradycyjnie firma musi dokonać transferu dużej sumy pieniędzy lub przesłać określoną partię towaru.

Przestępstwo nigeryjskie jest ścigane przez polskie prawo. Jest to klasyczne oszustwo, o którym mowa w art. 286 kodeksu karnego: „Kto - w celu osiągnięcia korzyści majątkowej - doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania swojego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat". Niestety, skuteczność ścigania takich przestępstw jest bardzo niska. Często samo dotarcie do oszustów jest niezwykle trudne, a odzyskanie wyłudzonych pieniędzy praktycznie niemożliwe. Problemy najczęściej pojawiają się już na etapie ustalenia skąd tak naprawdę wysyłane były wiadomości. Jedynym wyjściem jest zachowanie czujności w opisanych sytuacjach. Nie należy pod żadnym pozorem przesyłać swoich danych osobowych, numerów kont bankowych, druków firmowych. Nadal często odnaleźć można grupę osób chętnych na łatwy i szybki zarobek, którzy później padają ofiarami oszustów internetowych.

Hazard w Internecie na celowniku fiskusa

30.12.2010

Interpelacja nr 19328 do ministra finansów w sprawie podjęcia działań zmierzających do nowelizacji ustawy o grach hazardowych w zakresie objęcia nią także gier w Internecie

W ostatnim czasie ukazały się artykuły dotyczące gier hazardowych w tzw. kioskach hazardowych. W ten sposób sprytni przedstawiciele branży hazardowej próbują ominąć uregulowania nowej ustawy, która weszła w życie w styczniu br.

Pytamy więc Pana Ministra: Czy Ministerstwo Finansów zamierza podjąć działania zmierzające do nowelizacji ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. (Dz. U. 2009 Nr 201, poz. 1540) o grach hazardowych w zakresie objęcia nią także gier w Internecie?

Uzasadnienie

Mija właśnie rok od czasu, kiedy rząd RP podjął walkę przeciwko rozszerzaniu się działalności hazardowej. W efekcie powstała dość radykalna ustawa zawierająca uregulowania zmierzające do stopniowej delegalizacji automatów do gier stojących w barach, restauracjach, stacjach benzynowych, centrach handlowych itp. Trzykrotnie także podwyższano podatek, tzn. miesięczny ryczałt od jednej maszyny. Ustawa weszła w życie w miesiącu styczniu br. i w I połowie 2010 r. spowodowała wycofanie z rynku połowy automatów do gier. Zamiast nich zaczęły pojawiać się nowe terminale umożliwiające gry w sieci w tzw. kioskach internetowych, gdzie pieniądze z wygranej wypłaca np. barman czy właściciel lokalu. Sprzedawcy terminali ogłaszają się w sieci, a swoją ofertę kierują do tych samych odbiorców, w których funkcjonowały automaty. Terminal nie jest automatem i na jego wstawienie nie potrzeba zezwolenia. Granie w Internecie nie jest zakazane. Nielegalna jest jedynie wypłata wygranych.

Kontrole celne wykazały, że do Polski sprowadza się nadal automaty i terminale, a ok. 300 z nich skonfiskowano. Problem polega jednak na świadomym obchodzeniu uregulowań ustawy poprzez umożliwienie gier hazardowych w inny sposób. Skutek jest jednak dokładnie taki sam, gdyż poprzez Internet hazardem zatruwane są dzieci, młodzież i dorośli, którzy wpadają w pułapkę uzależnienia.

W tym stanie rzeczy konieczna jest niezwłoczna nowelizacja ww. ustawy, która zdelegalizuje ogólnodostępny hazard w Polsce.

Działając na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora z dnia 9 maja 1996 r. (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2199), realizując uprawnienia posłów RP, uprzejmie prosimy o odpowiedź na niniejszą interpelację.

Z wyrazami szacunku

Poseł Arkady Fiedler oraz grupa posłów

Poznań, dnia 26 października 2010 r.

Odpowiedź: Jacek Kapica - podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów

Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na interpelację posłów: Arkadego Fiedlera, Tomasza Piotra Nowaka i Aldony Młyńczak z dnia 26 października 2010 r. dotyczącą działań Ministerstwa Finansów w sprawie nowelizacji ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540, z późn. zm.) w zakresie objęcia tą ustawą gier w Internecie, którą to interpelację przesłano do Ministerstwa Finansów za pismem nr SPS-023-19328/10 z dnia 12 listopada 2009 r. (data wpływu dnia 17 listopada 2010 r.), uprzejmie informuję, co następuje.

Opisane w interpelacji próby omijania uregulowań ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych poprzez urządzanie przez podmioty gier hazardowych z wykorzystaniem sieci Internet (tzw. kioski hazardowe) są na bieżąco monitorowane przez organy Służby Celnej. Z dokonanych ustaleń wynika, że wspomniane kioski hazardowe, zwane też kioskami internetowymi lub terminalami, stanowią swego rodzaju odpowiedniki automatów do gier. Jednak prowadzone w ten sposób gry naruszają przepisy prawa. Zgodnie bowiem z art. 3 ww. ustawy urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach jest dozwolone wyłącznie na zasadach określonych w ustawie. Oznacza to, że ww. działalność może być prowadzona jedynie na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry i wyłącznie w formie spółki akcyjnej lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, mającej siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 6 ust. 1 i 4 ustawy). Ponadto w przepisach przejściowych ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych została zawarta regulacja art. 129, według której działalność w zakresie gier na automatach o niskich wygranych oraz gier na automatach urządzanych w salonach gier na automatach na podstawie zezwoleń udzielonych przed dniem wejścia w życie ustawy jest prowadzona, do czasu wygaśnięcia tych zezwoleń, przez podmioty, którym ich udzielono, według przepisów dotychczasowych, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Naruszenie ww. uregulowań zostało spenalizowane w art. 107 ustawy z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2007 r. Nr 111, poz. 765, z późn. zm.), zgodnie z którym karalne jest urządzanie lub prowadzenie gry losowej, gry na automacie lub zakładu wzajemnego wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia.

Z powyższego wynika więc, że niedozwolone jest na terytorium Polski urządzanie gier na automatach poza kasynami gry i salonami gier na automatach oraz urządzanie gier na automatach o niskich wygranych poza punktami gier na tych automatach. Za niedozwolone należy również uznać urządzanie ww. gier poprzez sieć Internet w tzw. kioskach hazardowych.

Odnosząc się do pytania zawartego w interpelacji, uprzejmie informuję, że w Ministerstwie Finansów został przygotowany projekt ustawy o zmianie ustawy o grach hazardowych oraz niektórych innych ustaw, który wprowadza generalny zakaz organizowania gier hazardowych w sieci Internet i uczestnictwa w grach hazardowych urządzanych w sieci Internet (z wyjątkiem urządzania zakładów wzajemnych przez sieć Internet). Ponadto przedmiotowy projekt przyznaje Służbie Celnej uprawnienia mające przyczynić się do egzekwowania powyższego zakazu poprzez kontrolę organizowania gier w sieci Internet i dokonanych transakcji finansowych, a także ściganie osób organizujących nielegalne gry (w szczególności przez zmiany w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej, ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne oraz ustawie z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną).

Projekt ustawy o zmianie ustawy o grach hazardowych oraz niektórych innych ustaw został przekazany Komisji Europejskiej do notyfikacji. Po zakończeniu procesu notyfikacyjnego projekt zostanie przekazany do Sejmu RP. Mam nadzieję, że powyższe wyjaśnienia stanowią wyczerpującą odpowiedź na złożoną interpelację i spotkają się z uprzejmą akceptacją Pana Marszałka.

Z poważaniem

Jacek Kapica - podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów

Uprawiasz hazard w Internecie? Grozi Ci wysoka grzywna

13.08.2010

Zapytanie nr 7205 do ministra finansów w sprawie niezgodności przepisów karnoskarbowych z orzeczeniami ETS oraz ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych

Szanowny Panie Ministrze!

Do mojego biura poselskiego zgłosił się petent w sprawie legalności gier przez Internet w tzw. e-kasynach. Przedstawił on informację, że on-line dostępnych jest wiele e-kasyn polskojęzycznych (zarejestrowanych m.in. w Anglii), które oferują gry losowe.

Zgodnie z Kodeksem karnym skarbowym art. 107, kto na terytorium RP uczestniczy w zagranicznej grze losowej, zakładzie wzajemnym, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.

Tymczasem zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawach Gambelli (C-243/01) oraz Placanica, Palazzese, Sorricchio (C-338, 359, 360/04) ETS uznał, że legalnym firmom zagranicznym, działającym na podstawie licencji wydanej w innym kraju Unii Europejskiej, nie można zakazywać działalności w zakresie gier losowych bądź karać ich za prowadzenie działalności bez koncesji lub zezwolenia wydanych przez dane państwo członkowskie. Podobnie, stosownie do wyroku ETS z dnia 6 marca 2007 r. w połączonych sprawach Massimiliano Placanica (C338/04), Christiana Palazzese (C359/ 04), Angelo Sorricchio (C 360/04), uregulowania krajowe zakazujące prowadzenia działalności w zakresie zbierania, przyjmowania, rejestracji i przekazywania ofert zakładów wzajemnych, w szczególności na imprezy sportowe, bez koncesji lub zezwolenia policji wydawanego przez dane państwo członkowskie stanowią ograniczenie swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług, o których mowa w art. 43 WE i art. 49 WE (...) Artykuły 43 WE i 49 WE należy interpretować w ten sposób, że pozostają one w sprzeczności z takimi uregulowaniami krajowymi, które przewidują zastosowanie sankcji karnych w razie podejmowania bez wymaganej przez ustawodawstwo krajowe koncesji lub zezwolenia policji zorganizowanej działalności w zakresie zbierania zakładów wzajemnych, jeśli osoby te nie mogły uzyskać wspomnianej koncesji lub zezwolenia policji z powodu odmowy jej udzielenia przez to państwo członkowskie, której to odmowy dokonano z naruszeniem prawa wspólnotowego.

Również ustawa o PIT w art. 21 ust. 1 pkt 6 i 6a traktuje jako legalne dochody z niniejszych gier, zwalniając je z opodatkowania.

W związku z powyższym pytam Pana Ministra:

1. Czy gry w polskojęzycznych e-kasynach zarejestrowanych poza granicami Polski wypełniają znamiona art. 107 K.k.s., a jeżeli tak, to jak się to ma do orzecznictwa ETS?

2. Dlaczego brak jest spójności w przepisach ustawy karnoskarbowej z ustawą o PIT oraz orzeczeniami ETS?

3. Jeżeli działalność takich e-kasyn jest nielegalna, to jak organy skarbowe ścigają użytkowników tych portali i z jakimi wynikami? Proszę o podanie dokładnej liczby wszczętych postępowań karnoskarbowych przeciwko osobom korzystającym z e-kasyn, a także wskazanie, z jakim skutkiem się one zakończyły?

Z poważaniem

Poseł Anna Sobecka

Toruń, dnia 9 czerwca 2010 r.

Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów - z upoważnienia ministra - na zapytanie nr 7205 w sprawie niezgodności przepisów karnoskarbowych z orzeczeniami ETS oraz ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych

Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytanie poselskie pani poseł Anny Sobeckiej z dnia 9 czerwca 2010 r. w sprawie zgodności przepisów karnych skarbowych z krajowymi przepisami podatkowymi i orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, przekazane do Ministerstwa Finansów za pismem nr SPS-024-7205/10 z dnia 16 czerwca 2010 r., uprzejmie informuję, co następuje.

Będący przedmiotem zapytania art. 107 § 2 ustawy z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2007 r. Nr 111, poz. 765, z późn. zm.) penalizuje zachowanie polegające na uczestnictwie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zagranicznej grze losowej lub zagranicznym zakładzie wzajemnym, do których należy zaliczyć również te, które są organizowane na platformach internetowych działających za granicą. Przepis ten nie wprowadza żadnych wyłączeń ze względu na formę urządzania gier losowych i zakładów wzajemnych. Odpowiadając zatem twierdząco na część pierwszą pytania nr 1, należy zauważyć, iż odpowiedzialność karna skarbowa na gruncie prawa krajowego nie stoi w sprzeczności z przywołanym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, gdyż orzecznictwo Trybunału w przytoczonych sprawach dotyczy swobody przedsiębiorczości i świadczenia usług (obecnie art. 49 i 56 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dz. Urz. UE C 83/47 z 30.03.2010), w szczególności koncesjonowania oraz prowadzenia działalności w zakresie gier hazardowych, nie zaś uczestnictwa obywateli w grach hazardowych oraz ich ewentualnej odpowiedzialności.

Ponadto należy wskazać, że przepis art. 107 § 2 K.k.s. pozornie wydaje się restrykcyjny w stosunku do osoby uczestnika, bowiem dobrem prawnym podlegającym ochronie jest w istocie jego mienie jako klienta przedsiębiorcy hazardowego. W szerszym aspekcie chroniony jest także porządek publiczny w sytuacji, gdy większa grupa obywateli może być poddana niekorzystnemu rozporządzeniu swym majątkiem, albo też narażona na penetrację zorganizowanych struktur przestępczych, tradycyjnie zainteresowanych lokowaniem środków uzyskanych w drodze przestępczej w działalności hazardowej.

Zatem w zakresie pytań nr 1 i 2 można wskazać, że nie zachodzi kolizja krajowego przepisu karnego z orzecznictwem TS.

Natomiast w zakresie relacji między krajowymi przepisami karnymi a podatkowymi, o której mowa w pytaniu nr 2, uprzejmie wyjaśniam, co następuje.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.) reguluje zasady opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych, którego podstawową zasadą jest zasada powszechności opodatkowania wynikająca z treści art. 9 ust. 1 ustawy. Stanowi on, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i art. 52c, oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Katalog zwolnień przedmiotowych określony w art. 21 ww. ustawy zwalnia między innymi z opodatkowania:

- wygrane w kasynach gry, wideoloteriach, grach na automatach, grach na automatach o niskich wygranych oraz grach w bingo pieniężne i fantowe urządzanych i prowadzonych przez uprawniony podmiot na podstawie przepisów o grach i zakładach wzajemnych obowiązujących w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (art. 21 ust. 1 pkt 6),

- wygrane w grach liczbowych, loteriach pieniężnych, grze telebingo, zakładach wzajemnych, loteriach promocyjnych, loteriach audioteksowych i loteriach fantowych, jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych nie przekracza 2280 zł, urządzanych i prowadzonych przez uprawniony podmiot na podstawie przepisów o grach hazardowych obowiązujących w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (art. 21 ust. 1 pkt 6a).

Powołane zwolnienia przedmiotowe dotyczą wygranych, w przypadku gdy zostały one uzyskane również podczas pobytu uczestnika gry za granicą, zgodnie z przepisami regulującymi urządzanie gier hazardowych w danym kraju. Natomiast do znamion przestępstwa skarbowego z art. 107 § 2 K.k.s. należy uczestnictwo na terytorium Polski w zagranicznej grze losowej lub zagranicznym zakładzie wzajemnym. W związku z tym należy uznać, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stoi w sprzeczności z przepisami K.k.s., gdyż zakres przedmiotowy tych ustaw jest odmienny.

W odpowiedzi na pytanie nr 3 uprzejmie wyjaśniam, iż z informacji posiadanych przez Ministerstwo Finansów wynika, że w ostatnich latach toczyły się pojedyncze postępowania w sprawach z art. 107 § 2 K.k.s. Nie było to spowodowane brakiem zaangażowania organów podatkowych, kontroli skarbowej czy też celnych, lecz specyfiką tego przepisu karnego. Przepis art. 107 § 1 K.k.s. dotyczy zachowań przedsiębiorców działających niezgodnie z prawem lub innych osób organizujących nielegalnie gry hazardowe, zaś adresatem normy z art. 107 § 2 K.k.s. jest osoba fizyczna, która w grze hazardowej uczestniczyć może w okolicznościach podlegających szczególnej ochronie ze względu na wolności obywatelskie, zatem w domu i przy użyciu różnych środków komunikacji - podlegającej ochronie korespondencji tradycyjnej albo elektronicznym środkom przekazu, chronionym przez tajemnicę telekomunikacyjną i przepisy o ochronie danych osobowych. Służba Celna objęła całościowy nadzór nad rynkiem gier hazardowych i tym samym uzyskała uprawnienia do prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawach o przestępstwa skarbowe z art. 107 § 2 K.k.s. dopiero od wejścia w życie ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 168, poz. 1323, z późn. zm.), tj. od dnia 31 października 2009 r.

Kontroli Służby Celnej nie podlegają osoby fizyczne biorące udział w grach hazardowych. Nie istnieją również prawne możliwości sprawowania przez Służbę Celną monitoringu sieci informatycznych w celu uzyskania w ten sposób wiadomości o uczestnictwie na terytorium RP w zagranicznej grze losowej lub zagranicznym zakładzie wzajemnym, gdyż Służba Celna nie posiada uprawnień do prowadzenia czynności operacyjno-rozpoznawczych. Należy zwrócić uwagę, iż tego rodzaju uprawnienia w ramach czynności operacyjno-rozpoznawczych posiadają inne służby państwowe, lecz zastrzeżono je tylko dla najcięższych kategorii przestępstw. Służba Celna musi zatem otrzymywać informacje o podejrzeniu popełnieniu przestępstwa skarbowego z art. 107 § 2 K.k.s. ze źródeł zewnętrznych.

Wskazane powyżej uwarunkowania faktyczne oraz brak odpowiednich instrumentów prawnych stanowią o ograniczonej skuteczności ścigania sprawców przestępstw skarbowych z art. 107 § 2 K.k.s., a w związku z tym o niewielkiej ilości postępowań w takich sprawach. Sytuacja może ulec poprawie po wejściu w życie nowelizacji ustawy o grach hazardowych i wprowadzeniu nowych instrumentów prawnych w zakresie ścigania nielegalnego hazardu. Projekt ustawy zmieniającej ustawę o grach hazardowych został przyjęty przez Radę Ministrów i skierowany do procedury notyfikacji.

Wyrażam nadzieję, że powyższe wyjaśnienia stanowią wyczerpującą odpowiedź na złożone zapytanie i spotkają się z uprzejmą akceptacją.

Z poważaniem

Podsekretarz stanu Jacek Kapica

Warszawa, dnia 6 lipca 2010 r.