5 Negative Side Effects Of Anal Sex

Plus, how to play safely.

Aleksandr Sumarokov / EyeEm/EyeEm/Getty Images

By Amanda Chatel and JR Thorpe

Updated: June 11, 2021

Originally Published: Feb. 5, 2016

When it comes to the negative side effects of anal sex, it's hard to get a straight answer. Because the act of anal sex is still relatively taboo, it's now easier than ever to get helpful information about all its aspects, including how to do it safely. For people who like it (and who use lots of lube), there are some benefits of anal sex, like the possibility of anal orgasms and feeling closer to your partner. But there are also dangers of anal sex that doctors want you to know about before getting into it.

More like this

24 Supportive Texts To Send Someone Struggling With Burnout

By Griffin Wynne

Why Your Partner Might Turn Down Sex, Based On Their Sign

By Kristine Fellizar

This App's Like A Throwback To Tumblr Porn's Heyday — Only Better

By Sara Youngblood Gregory

Parasocial Relationships With Celebrities Aren't Necessarily A Bad Thing

By Griffin Wynne

Redefine your day with the Bustle newsletter.

Stay on the edge of the day's top stories guaranteed to inspire, inform, and entertain. From fashion to politics and everything in between, your Monday–Friday is upgraded.

Whether the thought of anal makes you swoon or cringe, people are doing it in droves. Research by the National Survey of Family Growth, published by the Centers for Disease Control and Prevention (CDC) in 2019, found that 32.6% of women had had anal sex with an opposite-sex partner (no stats were available for same-sex anal between women). These stats, according to the CDC, are up quite a bit from the 1990s, when only 20% of women had tried it (or, revealed that they'd tried it).

But, as with everything in life, there are definitely some negatives to having anal sex. Bottoming may not be your style, or you may need to take it very slow as a beginner. For those who love anal sex, are apprehensive about it, or are just plain curious, here are five possible negative side effects to having anal sex.

1. It Can Create Tears In Your Butthole

The reason anal sex aficionados are so adamant about using lube isn't just because it makes it feel better, but because it also helps limit anal tearing.

"Your anal canal is really absorbent, and unlike a vagina, your butt is not self-lubricating, so you absolutely need to use lube when you're having anal sex to avoid tearing, which can increase risk for STI transmission," sex educator Emma McGowan previously wrote for Bustle. While anal tearing may not seem like that big of a deal (although uncomfortable), and all STIs are treatable, having cuts in your butthole is a recipe for all sorts of bacteria that can easily make their way into the bloodstream.

Harvard Health notes that while some tears can be superficial, others can be deeper, harder to heal, and more likely to get infected. Doctors recommend that people doing anal sex use both lube and a condom in order to minimize anal tears and protect from STIs. Double check that the lube itself is compatible with the condom, since oil-based lubes can degrade latex.

2. Anal Sex Carries The Highest Risk Of STIs

According to the CDC, anal sex is the riskiest type of sex that people can have. One of the major dangers of anal sex is how easily it can be to contract and transmit HIV when having it. Because the anus doesn't naturally produce lubrication and the skin in this area is very thin, anal tears are basically welcome mats for HIV, HPV, and other STIs. It's one of the potential side effects of bottoming.

"It's important to remember that [STIs] can be transmitted through anal sex as well as vaginal sex," Dr. Jennifer Caudle M.D., a family physician and assistant professor at Rowan University School of Osteopathic Medicine, tells Bustle. A review of data from the National Survey of Family Growth in 2016 found that in women who had anal sex recently — within the past three months — rectal chlamydia and gonorrhea were almost as common as UTIs. But these illnesses were often missed because a lot of sexual health checks for women only involve the front, not the back door.

Condom use can help prevent transmission of all STIs, and therefore are a must during anal (or any non-monogamous sex you're having). And doctors now recommending that if you have anal sex, you tell the person conducting your next sexual wellness check about it.

3. Anal Sex Is Linked To Anal Cancer

One of the STIs anal sex puts people at risk of is human papilloma virus (HPV), which is linked with oral, cervical, and anal cancers, according to the American Cancer Society. Not all kinds of HPV are linked to cancer (and you can be vaccinated against those that are), and many strains are asymptomatic, but experts advise that HPV and its associated illnesses are one of the risks of anal sex.

"Even though [HPV] usually goes away on its own, in some cases it does cause cancer," Jill McDevitt, Ph.D., CalExotics resident sexologist and sexuality educator, tells Bustle. "HPV is considered the main cause of anal cancer." The CDC estimates that every year in the U.S., around 4,700 cases of HPV-associated anal cancers are diagnosed in women and 2,300 in men. A 2020 study published in Journal of the National Cancer Institute found that anal cancers have been rising in the past 15 years, in part because of higher HPV rates.

While McDevitt points out that pap smears — cervical screening for the presence of possible pre-cancerous and cancerous cells — aren't just well-known but routine, the case is not the same for anal pap smears. "Anal paps also exist," McDevitt says. "But there are currently no national guidelines for routine screenings, to my knowledge." You can still request an anal pap from your health care provider if you're concerned about contracting a cancer-linked strain of HPV.

4. Infections, Generally, Are More Prevalent With Anal Sex

Let's not beat around the bush: The anus is a direct path to the bowels. Bowels are, of course, home to poop. Poop is a waste product that's bursting at the seams with bacteria and other not so fun stuff.

Once you subtract the STI part of the equation, it's time to think of the infections that come with E. coli — the bacteria that live in the bowels. Spreading E.coli to mouths or other orifices carries risks; for one, E.coli is one of the main causes of a urinary tract infection in women after anal sex, according to a 2015 study in African Journal of Reproductive Health.

This also means that going from anal sex to vaginal sex, without properly washing in between, may increase the risk of a partner with a vagina getting a UTI, as well as other possible unpleasant infections.

"A condom is the safest thing in terms of not sharing good old fashioned bacterial infections [during anal]," Laura Deitsch, a licensed clinical counselor and sexologist, told Bustle in a previous article. "If rimming is going to be part of your play (mouth to anus) be sure to clean really well around the area ahead of time."

5. There's The Potential For A Sh*tty Situation

Newton's third law of motion states, "What comes up, must come down." This applies to both gravity and poop coming out of your butt after anal. Puns aside, this sh*tty situation extends far past the possibility of anal sex with a side of poop. A 2016 study published in Journal of Gastroenterology found that anal sex may lead to fecal incontinence. While the research found that both men and women can experience fecal incontinence because of anal sex, it's men who deal with it more.

For people who have any sort of gastrointestinal (GI) problems, then the dangers of anal sex become even more complicated. "Something else to note as far as the negative side of anal sex is for folks who have GI issues, like Irritable Bowel Syndrome (IBS) or Crohn's Disease," McDevitt says. "It can already be a painful area of the body, and anecdotally, many people who have GI problems struggle with anal sex."

While anal sex may have some negative side effects, some that may even be considered dangerous, experts say bottoming can have its benefits, and it's good to be knowledgable about the dangers and how to manage them. "There is a downside to most things, including sex," McDevitt says. "It's about being informed and weighing risks, and ultimately doing what's best for you."

Experts:

Jill McDevitt, Ph.D., CalExotics resident sexologist and sexuality educator

Dr. Jennifer Caudle, MD, family physician and assistant professor

Laura Deitsch, DHS, MS, NCC, licensed clinical counselor and sexologist

Studies cited:

Deshmukh, A. A., Suk, R., Shiels, M. S., Sonawane, K., Nyitray, A. G., Liu, Y., Gaisa, M. M., Palefsky, J. M., & Sigel, K. (2020). Recent Trends in Squamous Cell Carcinoma of the Anus Incidence and Mortality in the United States, 2001-2015. Journal of the National Cancer Institute, 112(8), 829–838. https://doi.org/10.1093/jnci/djz219

Lema V. M. (2015). Urinary Tract Infection In Young Healthy Women Following Heterosexual Anal Intercourse: Case Reports. African journal of reproductive health, 19(2), 134–139.

Markland, A. D., Dunivan, G. C., Vaughan, C. P., & Rogers, R. G. (2016). Anal Intercourse and Fecal Incontinence: Evidence from the 2009-2010 National Health and Nutrition Examination Survey. The American journal of gastroenterology, 111(2), 269–274. https://doi.org/10.1038/ajg.2015.419

Martin, T., Smukalla, S. M., Kane, S., Hudesman, D. P., Greene, R., & Malter, L. B. (2017). Receptive Anal Intercourse in Patients with Inflammatory Bowel Disease: A Clinical Review. Inflammatory bowel diseases, 23(8), 1285–1292. https://doi.org/10.1097/MIB.0000000000001186

This article was originally published on Feb. 5, 2016

test 2021-09-29

test

W Monachium słuchałem hymnu razem ze zmarłym ojcem

                  Gdy wygrałem olimpiadę w Monachium, moje myśli krążyły wokół oddalonego o kilkanaście kilometrów cmentarza, na którym pochowany był mój ojciec. Został zamordowany przez hitlerowców dwa dni przed wejściem wojsk amerykańskich do obozu koncentracyjnego w Dachau. Gdy odgrywano polski hymn, mówiłem w duchu: "Ojcze, chodź do mnie". I razem z ojcem słuchałem "Mazurka Dąbrowskiego" - mówi Józef Zapędzki, dwukrotny mistrz olimpijski w strzelaniu z pistoletu szybkostrzelnego. 11 marca ten wybitny sportowiec kończy 90 lat.

Czuje się pan sławnym człowiekiem?

Czy słabo się czuję? Nie czuję się słabo... A...! Czy jestem znany? To siatkarzy przyjął prezydent... Mnie nawet życzeń nie przysyłają.

REKLAMA

Jest panu z tego powodu przykro?

Po olimpiadzie w Monachium uhonorował mnie Wojciech Jaruzelski i od tej pory koniec, nie mam kontaktu z władzami. Generał przysłał później do mnie dwóch wysłanników, przedstawili mi jego propozycję: "Podpisze pan dokumenty o wstąpieniu do partii i w ciągu trzech dni zostanie awansowany z podpułkownika na pułkownika. Proszę zwrócić się do nas z prośbą na piśmie". Opierd*** ich i odesłałem. Chwileczkę, pójdę, zobaczę, czy mam to do ucha... [Pan Józef wychodzi, wraca po chwili]. Nie używam tego na co dzień i nie wiem, gdzie jest. Posiedzimy, pokiwamy głowami i tyle.

Poradzimy sobie. Miał pan talent do sportu czy talent do ciężkiej pracy?

Od początku miałem dobrą rękę do tej dyscypliny sportu, ale to nie wszystko, bo też ciężko pracowałem na sukcesy. W wojsku, gdy wychodziłem z koszarów o godz. 22, to później przez 2-3 godziny trenowałem "na sucho". Zakładałem te same ubrania i buty, co podczas zawodów, wybierałem punkt na ścianie, celowałem, ściągałem spust i od nowa. Ale to dzień w dzień, przez trzy lata, święty Boże nie pomoże. Dzięki temu bardzo szybko trafiłem do kadry. Wrocław też miał sekcję, ale nie mieli dobrych strzelców. Gdy dowiedzieli się, że w jednostce w Gubinie - a Gubin podlegał Wrocławowi - jest taki obiecujący zawodnik, to przyjechali, zabrali mnie do Śląska i tak zaczęła się moja kariera.

Był pan już wtedy doświadczony życiowo.

Podczas wojny, gdy miałem 14 lat, Niemcy zmusili mnie do pracy na kolei w Zawierciu. Za darmo. Oj, bywało, że dostawało się po mordzie od okupantów, bo według nich pracowałem za mało. 12 godzin dziennie to było mało? A gdy poszedłem do wojska, to poznałem dziewuchę, ożeniłem się z nią. I zostałem rogaczem.

I dlatego pił pan w wojsku?

W jednostce w Gubinie nie było co robić, więc sięgaliśmy po litrowe butelki wódki. Poznałem wtedy dziewuchę, pracowała w Teatrze Poznańskim. Kawałów opowiadała tyle, że hej. Matko, jaka ona była wesoła. Mnie się to spodobało i się ożeniłem. A ta się pierd*** na prawo i lewo. Po roku dostałem wezwanie do dowódcy pułku.

- A co ty, burdel mi z kompanii robisz?

- Jak pan może...

- A mogę! Co twoja żona robi?

- No w pracy jest.

- Pierd*** się, a nie w pracy jest!

- Niech pan mówi ostrożnie, bo mogę przyłożyć.

- Zaraz się dowiesz.

Zawołał maszynistkę i kazał jej powiedzieć, co wie o tej pani, a ona: "O tej kurw**"?

Dowódca wyjął z biura papier i napisał od ręki pozew rozwodowy do sądu w Zielonej Górze. "Wsiadaj w pociąg i zawieź to". Pojechałem, zostawiłem i za dwa tygodnie byłem już po rozwodzie.

Było panu szkoda, że tak szybko doszło do rozwodu?

Po wyroku spotkałem kolegę. Od razu mnie zapytał, co to za jedna. Powiedziałem, zgodnie z prawdą, że była moją żoną, a teraz jest już rozwódką. "Coś ty?! To idę z wami". I poszliśmy do knajpy na obiad. Dziewucha chyba kopnęła go pod stołem, bo najpierw ona stwierdziła, że musi iść do toalety, a niedługo później poszedł i on. Pół godziny ich nie było!

Przed wojskiem miałem dziewczynę, chyba pięć lat latałem za nią do Chruszczobrodu. Jej mama dawała mi talerz zupy i to był koniec randki. Gdy poszedłem do wojska, to pisałem do niej listy, ale nie wyszło. Ta poznanianka to była pierwsza kobieta w moim życiu. I od razu kur**. Po rozwodzie zdarzało się wypić, oj, zdarzało. Tak przez 2-3 lata.

Moja druga żona wiele w życiu przeszła. W czasie wojny wywieźli ją razem z matką do Rosji, a gdy się uspokoiło, to wróciły do Polski jako reemigrantki. Osadziły się we Wrocławiu. Tam moja przyszła żona zdała maturę, a ja w wojsku służyłem. Pracowałem w wojskowej bibliotece, tam się poznaliśmy. Fajna była, pobraliśmy się.

W Śląsku przyjęli pana jak swojego?

A gdzie tam! Tam było skurw*** wojskowe. Robili wszystko, żeby podłożyć mi nogę. Nie mówili mi o zawodach, bo chcieli swojego wysłać, a nie mnie. Jak nie było lepszego, to szef sportu w okręgu opierd*** mojego przełożonego. Przekazali mu, że muszę jeździć na wszystkie zawody. Miałem tam kilka lat intensywnego treningu, nim złapałem to, co potem było. A jak zdobyłem medal mistrzostw Polski, to później zacząłem przywozić je z kolejnych zawodów. A to z NRD, a to z Rosji. Gdy w Moskwie zlałem dupę Ruskom, to głaskali mnie na wszystkie strony.

Stresował się pan na zawodach?

Musiałby mi pan wyjaśnić, co według pana oznacza "stresować się".

Czy był pan całkowicie spokojny, czy jednak w głębi duszy denerwował się pan?

Nic z tych rzeczy. Absolutnie. Byłem tak spokojny jak trzeba. Przeważnie wygrywałem, a jak człowiek wygrywa, to staje się coraz bardziej pewny siebie, uspokaja się. Pewnie, że na igrzyskach serce wali, tłuczek bije. Ale nie aż tak, że mdlałem, jak inni. Po prostu wychodziłem i strzelałem. Nie było u mnie takiego naładowania wewnętrznego, że muszę wyjść i wygrać. A wyniki same przychodziły.

Foto: Mieczysław Świderski / newspix.pl

Józef Zapędzki

Niczego nie zmieniłby pan w swojej karierze? W jednej z publikacji dziennikarz Janusz Cieśliński przytoczył takie pańskie słowa: "Ze sportowego punktu widzenia na pewno warto było przeżyć tę przygodę. Gdybym jednak znał wcześniej jej finał, prawdopodobnie nie oddałbym nawet jednego strzału".

Strzelanie to była dla mnie wielka rzecz. Wielka rzecz! I teraz się zastanawiam, jak mogłem coś takiego powiedzieć, skoro to mi się nadzwyczaj podobało. Nieważne były święta, nieważne były uroczystości, liczyło się tylko strzelanie. Człowiek się starzeje, może zapomnieć, ale te słowa trochę nie pasują do mojej natury. Poddaję się, nie pamiętam. Ale jestem skłonny stwierdzić, że to niemożliwe, żebym to powiedział. Bo strzelanie od samego początku było dla mnie czymś niesamowitym. Skoro tak wytrwale trenowałem, to znaczy, że nie mogłem bez tego żyć i nie robiłem tego ze złości, tylko z przyjemności. Dlatego miałem wyniki. To, co zapamiętałem z okresu strzelania, to same miłe i ładne rzeczy. Dużo fajnych wspomnień. Chociaż przez tyle lat mogłem zmienić zdanie o niektórych wydarzeniach.

Po pierwsze złoto sięgnął pan w Meksyku. I o mały włos zabrakłoby pana na ceremonii medalowej.

Po zawodach pojechaliśmy do wioski olimpijskiej, żeby się przebrać. Gdy chcieliśmy się z niej wydostać, okazało się, że nie ma kto nas zawieźć. Ruszyliśmy z pułkownikiem Szewczykiem na drogę szybkiego ruchu, zatrzymaliśmy jakąś furgonetkę z farbami. Dogadaliśmy się jakoś, że jestem mistrzem olimpijskim i muszę jak najszybciej dostać się na dekorację. Przejechaliśmy na pace kilkanaście kilometrów na stadion olimpijski.

Przed wyjazdem na kolejne igrzyska do Monachium powiedział pan: "Nie macie pojęcia, jak bardzo chcę wygrać na tej ziemi, wśród tych ludzi".

- Gdy wygrałem olimpiadę w Monachium, to moje myśli krążyły wokół oddalonego o kilkanaście kilometrów cmentarza, na którym pochowany był mój ojciec. Został zamordowany przez hitlerowców dwa dni przed wejściem wojsk amerykańskich do obozu koncentracyjnego w Dachau. Gdy odgrywano polski hymn, mówiłem w duchu: "Ojcze, chodź do mnie". I razem z ojcem słuchałem "Mazurka Dąbrowskiego" .

To było 1 września, 33. rocznica rozpoczęcia II wojny światowej.

Nic innego się nie liczyło. Nie chcę więcej mówić, bo się popłaczę.

Przyczynił się pan do wygrania tamtych igrzysk przez piłkarską reprezentację Polski?

Byli wąchać u mnie medal! Wcześniej to samo zrobiłem ze złotem mojego kolegi [Ragnara Skanakera, mistrza w strzelaniu z pistoletu] i jak Grzegorz Lato z Lesławem Ćmikiewiczem o tym usłyszeli, to przyszli do mnie. A potem Kazimierz Górski z całą drużyną.

Foto: Mieczysław Świderski / newspix.pl

Józef Zapędzki z medalem olimpijskim

Pewnie byłoby i trzecie pańskie złoto olimpijskie, ale w Montrealu oszczędzili na panu polscy działacze.

Szkoda gadać... Wybrali amunicję, która nie nadawała się do strzelania. Nie w każdej sztuce naboju była odpowiednia ilość prochu. Amunicja była wadliwa, a przez to tańsza. Powtarzali, że można strzelać. Można, ale nie wyczynowo. Skończyło się na tym, że pierwszego dnia miałem cztery zera i trzy dziesiątki. Było po wszystkim.

Honor nie pozwolił jednak panu odpuścić i następnego dnia pojawił się pan na strzelnicy.

Przyjechał premier Kanady, przedstawili mnie, że jestem dwukrotnym mistrzem olimpijskim. Gdy nasi działacze zobaczyli, co się święci, od razu znalazła się paczka dobrej amunicji. I na 300 możliwych punktów miałem 299. Medal przeszedł koło nosa. Z tych igrzysk pamiętam tylko jedną miłą chwilę, gdy podczas lądowania były problemy i dwie Kanadyjki się do mnie przyklejały.

Wystartował pan jednak jeszcze na igrzyskach w Moskwie, zajął Pan 14. miejsce.

Miałem podejrzenia, że Rosjanie zrobili świństwo, gdy zostawiłem broń w magazynie na strzelnicy. Chyba z dwóch pocisków wysypali proch i koniec. Musiałem się z tym pogodzić, bo jak ktoś dostaje się w ręce bolszewików, to tak się kończy. Oczywiście to było nie do udowodnienia.

Gdyby nie strzelectwo, to kim by Pan był?

Uczyłbym szeregowców "baczność, spocznij!".

Nigdy nie żałował pan, że był niepokorny?

Wiem, że utarło się, że mam trudny charakter, ale coś panu powiem. Według mnie, w życiu trzeba po prostu mieć bardzo dużo samozaparcia. Wierzyć w siebie samego i mieć w dupie to, co inni mówią. Robić to, co wiem, że mi służy. Nie oglądać się na innych. Także trenerów, którzy często byli przypadkowi. Iluż ja ich miałem, Matko Boska! Jak tylko były zawody za granicą, to panowie kłócili się, kto pojedzie jako mój trener. Bywało tak, że na oczy ich wcześniej nie widziałem. Gdy przychodziło do zawodów, to wołał mnie: "Panie Józefie, musimy porozmawiać". "Ale o czym?". "Proszę pana, przyjechał pan na zawody, a ja jestem przecież pańskim trenerem". Przeważnie jeździli ci, którzy mieli więcej gwiazdek na pagonach.

W dzisiejszych czasach miałby pan łatwiej? Stwierdził pan kiedyś: "Miałem charakter nieprzystający do czasów i ludzi, z którymi przyszło mi żyć".

I właśnie o to chodzi, że nie nadawałem na tych samych falach co władza. Daję sobie jajka wykastrować, że nie byłem w żadnej partii, w żadnym ugrupowaniu. Interesowało mnie tylko strzelanie. Nigdy w żadną politykę się nie babrałem. Kiedyś zastępca sołtysa spod Zawiercia chciał mnie wciągnąć do partii, to mało po mordzie nie dostał. Nigdy mnie to nie interesowało. Uciekałem od wszelkich spraw, które wiązały się z polityką.

Było panu żal, gdy wyrzucono pana ze Śląska Wrocław? W barwach tego klubu zdobył Pan dwa złote medale olimpijskie, a potraktowano Pana bardzo niesprawiedliwie.

Tego terminu nie ma, mnie nie wyrzucono. Sam wystąpiłem z klubu. Przestałem chodzić na spotkania, rozeszło się. Odszedłem z wojska, a potem z klubu.

Foto: Mieczysław Świderski / newspix.pl

Józef Zapędzki

Dlaczego zdecydował się pan odejść?

Gdy zrezygnowałem z wojska, zaczęły się machlojki, różne plotki chodziły. Mnie w oczy nie mówiono nic, tylko rozmawiano o mnie za plecami. Pewnie wtedy stwierdziłem, że trzeba to rzucić.

Dwukrotnemu mistrzowi olimpijskiemu trudno było zacząć nowe, normalne życie?

Miałem dwa samochody - ładę i zaporożca - siadałem za kierownicą i jeździłem na taksówce. Bardzo to lubiłem, bardzo fajnie było. Ale za długo nie pojeździłem. Co jakiś czas trzeba było przejść badania. Jednego razu na komisji siada oficer i mówi: "O, pan podpułkownik". "Chyba tak. A dokładnie dyrektor przedsiębiorstwa transportowego". "No i po co pan ryzykuje? Chce pan parę latek dostać?". Okazało się, że nie poszedłem na badania zdrowotne jako cywil, tylko jeszcze jako wojskowy. I gdybym miał wypadek, to poszedłbym siedzieć, bo te badania były już nieważne. Nie wiedziałem o tym.

Gdy skończył pan z taksówką, to co pan robił?

Uczyłem strzelania w Niemczech. Gdy byłem jeszcze czynnym sportowcem, w Wiedniu poznałem Austriaczkę. Widziała, jak strzelam. I gdy już skończyłem karierę, to załatwiła sobie mój adres i napisała do mnie list. "Przyjedź do mnie, mam dla ciebie pracę". No to ja pakuję manatki, siadam w samochód i jadę do Wiednia. I uczyłem tę kobietę strzelać. Pewnego razu na strzelnicy byli Niemcy. Jak dowiedzieli się, że ja to jestem "Herr Zapecki", "Olympiasieger", to doskoczyli do mnie i zaczęli mi wypominać, że u Austriaków pracuję, a do Niemiec nie umiem trafić. Odpowiedziałem, że jak będzie zaproszenie, to przyjadę. I do Wiednia jeździłem 2-3 lata, a później do Monachium. Kupę forsy zarobiłem. A w Polsce mnie nie chcieli. Nikt nigdy w Polskim Związku Strzeleckim nie powiedział mi, żebym został trenerem kadry.

Do Niemców nigdy nie chował pan urazy?

Bardzo się z nimi zaprzyjaźniłem, byli sympatyczniejsi od Austriaków. Mieszkałem u takiego przedsiębiorcy w domu, jego żonie pomagałem w obieraniu ziemniaków. Zapraszali na piwo, na spacery. Kupę forsy zarobiłem. Nauczyłem strzelać nawet tych, którzy w ogóle nie mieli do tego drygu. Któregoś roku, 1 listopada, ci Niemcy zapytali się mnie, gdzie leży mój ojciec. Skontaktowali się z pewną panią, ona też była więźniem w Dachau. Pojechaliśmy na cmentarz, zaprowadziła mnie pod taki długi nasyp. Wyjaśniła mi, że więźniowie, którzy zginęli w ostatnich dwóch tygodniach funkcjonowania obozu, zostali tutaj pochowani. "Pana ojciec też gdzieś tutaj leży" - powiedziała. A ja wtedy... [w oczach pana Józefa pojawiają się łzy] ...wziąłem trochę ziemi z grobu ojca do dzbanka.

Jest pan zadowolony z kariery?

Proszę pana, dwa złote medale olimpijskie to mało?

Oczywiście, że niemało.

Ech, szkoda, że już ledwo mówię, bo naopowiadałbym jeszcze wiele. Dla mnie przede wszystkim jest bardzo miło, że na zakończenie mojego życia przyszli do mnie strzelcy z klubu z Łaz [Klub Strzelectwa Pneumatycznego Jura LOK]. Bardzo im dziękuję, mogę już spokojnie umierać. Kiedyś syn mi mówi, że jak będzie za trzy tygodnie w okolicy, to do mnie zajrzy. Odpowiadam mu: "Tydzień to ja jeszcze pożyję, ale trzy już pewnie nie". Jestem bardzo, bardzo chory. 2-3 razy myślałem, że już lecę na dół. Na udar mózgu nie ma lekarstwa. To znaczy lekarze piszą mi jakieś recepty... W tej chwili czekam tylko, by się położyć i koniec.

Proszę nie przesadzać. Bardzo dobrze się pan trzyma, zwłaszcza jak na 90 lat.

W tej chwili jestem pobudzony emocjonalnie, dlatego rozmawiam. Szukam w mózgu, jak to było, dlaczego powiedziałem tak, a nie inaczej. To troszkę podnieca, pobudza krew. Ale i tak bardzo przepraszam, że wyszło tak mało towarzysko.

Panie Józefie, w żadnym razie.

***

Józef Zapędzki urodził się 11 marca 1929 roku w Kazimierówce. Jest dwukrotnym mistrzem olimpijskim w strzelectwie (Meksyk 1968 i Monachium 1972). Wystąpił także na IO w Tokio, Montrealu i Moskwie, ale tam nie stanął na podium. Jest wicemistrzem świata z Wiesbaden z 1966 roku. Rok wcześniej zdobył mistrzostwo Europy w Bukareszcie. Przez większość kariery reprezentował Śląsk Wrocław. Jest także oficerem Wojska Polskiego w stopniu podpułkownika.