Nikogo nie można pozbawić polskiego obywatelstwa. Nie można go też utracić, lecz tylko się zrzec. Postanowienia w tych sprawach podejmuje prezydent RP. Wymagana jest przy tym określona procedura
Przepisy obowiązujące w PRL przewidywały możliwość pozbawienia czy utraty obywatelstwa, ale Konstytucja RP jednoznacznie określa, że jedynym sposobem jego utraty jest zrzeczenie się. Postanowienia w takich sprawach może podejmować tylko prezydent RP na podstawie (wielokrotnie nowelizowanej) ustawy z 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim. Art. 13 tej ustawy przewiduje, że obywatel polski traci je na swój wniosek po uzyskaniu zgody prezydenta RP na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego.W 2006 r. prezydent Lech Kaczyński wyraził zgodę na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego przez 396 osób. W I półroczu 2007 r. otrzymały ją 172 osoby.
Z wnioskami występują przeważnie osoby, które mają lub starają się (np. w związku z zawarciem małżeństwa) o obywatelstwo innego państwa. Przy wtórnym jego nabywaniu (przez naturalizację, małżeństwo czy repatriację) niektóre państwa dopuszczają obywatelstwo podwójne, ale część wymaga zrzeczenia się poprzedniego. Przepisy wielu państw zakazują też posiadania obcego obywatelstwa przez osoby zajmujące stanowiska w urzędach państwowych, w wymiarze sprawiedliwości, w służbach mundurowych i in. Do tej grupy można np. zaliczyć osoby ze Stanów Zjednoczonych, które ubiegają się o pracę w administracji rządowej lub o wyższe stanowiska wojskowe.
W ubiegłym roku wpłynęło do prezydenta RP 340 wniosków o wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego, a w I półroczu tego roku – 170. Każdy wniosek jest rozpatrywany indywidualnie.
Zainteresowana osoba musi przedstawić zaświadczenia, że nie ma zobowiązań podatkowych ani spraw karnych czy cywilnych. Jednym z niezbędnych dokumentów jest poświadczenie posiadania obywatelstwa obcego lub też przyrzeczenie (promesa) jego nadania.
Wniosek o wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego osoby zamieszkałe w Polsce wnoszą za pośrednictwem wojewody, a mieszkające za granicą – za pośrednictwem konsula. Wnioski te wraz z załączonymi dokumentami przekazywane są do Urzędu ds. Repatriacji i Cudzoziemców, a następnie, wraz ze stanowiskiem prezesa tego urzędu, do Kancelarii Prezydenta RP.
Data podpisania zgody przez prezydenta RP staje się datą utraty obywatelstwa polskiego. Gdy stosowne postanowienie zostaje podjęte, szef Kancelarii Prezydenta RP wydaje zaświadczenie o wyrażeniu zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego. Postanowienie prezydenta RP jest ostateczne i nie przysługuje od niego żadne odwołanie ani skarga do sądu. Zgoda prezydenta RP na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego udzielona rodzicom rozciąga się na ich dzieci. Jeżeli ukończyły one 16 lat, muszą wyrazić na to zgodę. Szczegółowy tryb postępowania oraz wzory zaświadczeń i wniosków określa rozporządzenie prezydenta RP z 14 marca 2000 r.
Podstawa prawna
- art. 34 i 132 Konstytucji RP,
- ustawa o obywatelstwie polskim z 15 lutego 1962 r. (tekst jedn. DzU z 2000 r. nr 28, poz. 353 ze zm.),
- rozporządzenie prezydenta RP z 14 marca 2000 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania w sprawach o nadanie lub wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego oraz wzorów zaświadczeń i wniosków (DzU nr 18, poz. 231).
Co jest potrzebne
- wniosek w języku polskim o wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego wypełniony własnoręcznie według wzoru w załączniku nr 2 do rozporządzenia,
- dokument stwierdzający posiadanie obywatelstwa innego państwa lub przyrzeczenie jego nadania wydane przez organ państwa, którego jest obywatelem lub o którego obywatelstwo wnioskodawca występuje,
- oświadczenie, że nie toczy się postępowanie sądowe,
- rozstrzygnięcie polskiego sądu – gdy zgoda na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego udzielona jednemu z rodziców ma się rozciągać na dziecko, którego drugie z rodziców jest obywatelem polskim i nie wyraża zgody na utratę obywatelstwa przez dziecko,
- ponadto: poświadczona urzędowo kopia ważnego dokumentu tożsamości, życiorys, aktualna fotografia formatu paszportowego, odpisy aktów urodzenia, małżeństwa lub innych dokumentów określających stan cywilny. Dokumenty w języku obcym składa się wraz z tłumaczeniem na język polski.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz